به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان یزد، مهتاب شهیدی در خصوص جایگاه کانون پرورش فکری در فعالیت های فرهنگی و هنری برای کودکان و نوجوانان با نیاز های ویژه سوال کردیم او می گوید: کانون حدود بیست سال است که تلاش می کند کودکانی که نیازهای ویژه دارند در کنار سایر کودکان قرار بگیرند و از فعالیت های فرهنکی هنری و ادبی بهره ببرند و هیچ تمایزی بین آن ها قائل نباشیم. وقتی کودکی با نیاز ویژه وارد کتابخانه ها می شود مربیان باید آموزش لازم را دیده باشند و بدانند چگونه با کودکان نابینا، ناشنوا و معلولان جسمی حرکتی ارتباط برقرار کنند
شهیدی ادامه می دهد: پنج کتابخانه در تهران تجهیز شده است که خدمات برای این افراد ارائه کنند از قبیل کتاب های بریل و صوتی و کتاب هایی که واژه های ساده تری دارند و معانی واژه ها را همزمان با خواندن کتاب می توانیم ببینیم (برای کودکان ناشنوا). همچنین فیلم های قصه گویی با زبان اشاره و تجهیزات و مناسب سازی کتابخانه ها که ویلچر بتواند وارد کتابخانه شود و بچه ها بتوانند به راحتی در کتابخانه رفت و آمد کنند.
داور بخش زبان اشاره جشنواره قصه گویی معتقد است: ما باید به گونه ای کودکان را تربیت کنیم که وقتی بچه هایی با نیازهای ویژه را می بینند جا نخورند نگران نشوند و از آن ها دوری نکنند. بتوانند در کنار هم به فعالیت بپردازند یعنی وقتی مربی می خواهد قصه ای را تعریف کند هم کلام و هم زبان اشاره داشته باشد تا همه بچه ها همزمان از آن استفاده کنند. این موضوع، ارتباط بین بچه ها را قوی تر میکند و بعد از مدتی بچه ها دیگر نیازهای ویژه دوستانشان را نمی بینند و آن را مانند خودشان تلقی می کنند.
او نقش کانون پرورش فکر را بسیار پر رنگ می داند و می گوید: فکر می کنم نقش کانون بسیار مهم است که توانسته همه بچه ها را جذب کند تا پیش از این اگر بچه ای با نیاز ویژه وارد کتابخانه می شد مربیان نمی توانستد با او ارتباط برقرار کنند اما با افتتاح کتابخانه های فراگیر همه بچه ها می توانند از کتابخانه های کانون استفاده کنند و کسی دست خالی از آن خارج نمی شود. مربیان هم راه ارتباط با آن ها را آموخته اند.
قصه گویی یک امر کلام محور است و در قصه گویی با زبان اشاره، کلام حذف می شود از او خواستیم تا در این خصوص توضیح بدهد. شهیدی تصریح می کند: درست است که قصه گویی یک امر کلام محور است اما کلام را چگونه تعریف می کنیم؟ آیا کلام فقط باید از طریق زبان ادا شود یا هر گونه ارتباط کلامی مثلا زبان اشاره هم این ارتباط برقرار میشود؟ به نظرم بسیار خوب است به بچه ها غیر مستقیم آموزش بدهیم که می توانیم از هر طریقی ارتباط برقرار کنیم.
داور جشنواره قصه گویی می افزاید: قصه گویی با زبان اشاره ارتباط از طریق دست هاست. همانگونه که یک نابینا با انگشتانش کتاب می خواند نه چشم هایش، این هم نوعی ارتباط است، یعنی کلام، جایش را به دست ها داده است.
شهیدی فایده این کار را آشنایی همه بچه ها با زبان اشاره می داند و می گوید: در قصه گویی با زبان اشاره همه بچه ها با انواع ارتباط ها آشنا شده و تشویق می شوند با دوستان ناشنوا ارتباط بگیرند. در سال هایی که مربی مراکز فراگیر بودم شاهد این بودم که بچه ها خوشحال می شوند که می توانند با زیان اشاره با دوستان ناشنوایشان ارتباط برقرار کنند و این بسیار شیرین است.
او حضور مربیان در بخش قصه گویی با زبان اشاره جشنواره را مثبت ارزیابی می کند و می گوید: امسال مربیان مشتاق زیادی را در جشنواره دیدم. بر خلاف سال گذشته تعداد زیادی مربیان را دیدیم که با زبان اشاره قصه گفتند و این جای خوشحالی بود که تا این اندازه انگیزه داشتند. خیلی خوشحال شدم تعداد زیادی از مربیان که در مراکز فراگیر نبودند هم زبان اشاره را یاد گرفتند و قصه گویی با زبان اشاره انجام می دادند این بسیار عالی است.
شهیدی پیشنهاد می کند تا همه مربیان کانون با زبان اشاره آشنا شده و چگونگی ارتباط گیری با بچه هایی که نیاز ویژه دارند را یاد بگیرند: نام ما مربی هست و باید بتوانیم با همه بچه ها ارتباط بگیریم. به نظرم هنر این است که حتی اگر مراکز فراگیر هم نباشد یا مربی مرکز فراگیر نباشیم اگر بچه ای با نیاز ویژه وارد کتابخانه می شود بتوانیم با او ارتباط بگیرم. یک مربی باید این انگیزه را داشته باشد که زبان اشاره را یاد بگیرد و تا حدی با کتاب بریل آشنا باشد. حتی اگر به امکانات دسترسی ندارد حداقل بتواند از خود بچه ها، زبان اشاره را یاد بگیرد.
او ادامه میدهد: به نظر من به عنوان یک مربی باید تلاش کنیم تا خدمات فرهنگی هنری و ادبی برای همه بچه ها داشته باشیم و نه یک قشر خاص این به مدیریت و کارشناسی بر می گردد که این انگیزه در همه مربیان ایجاد کند.
شهیدی در پایان اظهار امیدواری می کند که در تمام استان ها مربیان این انگیزه را پیدا کنند که قصه با زبان اشاره را یاد گرفته همچنین قصه گویی با کتاب های تصویر برجسته مخصوص کودکان نابینا نیز داشته باشیم.