به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل، کریم سربخش عضو هیات داوران بخش دینی و ارزش‌های انقلاب اسلامی دوازدهمین جشنواره بین المللی پویانمایی تهران با اشاره به اینکه معتقد است برای ارزیابی یک اثر در هیات داوران ابتدا شاخصه‌ها و سلیقه‌ شخصی داوران اهمیت دارد و سپس اجماع داوران و سیاست‌های کلی جشنواره در مطرح می شود، توضیح داد: برای ارزیابی آثار در بخش دینی جشنواره پویانمایی تهران، اهمیت محتوا بر فرم غلبه دارد یعنی محتوای فیلمنامه مهم‌ترین نقطه برای ارزیابی است و پس از محتوا، فرم و اجرای کار بررسی می‌شود.
وی در پاسخ به این پرسش که چه مساله‌ای بیشتر بین داوران چالش ایجاد کرده بود، گفت: میزان تاثیرگذاری یک اثر روی مخاطب براساس آموزه‌های دینی بیشتر از دیگر ویژگی‌های یک اثر مورد بحث بود.
سربخش درباره دیگر شاخصه‌های ارزیابی آثار دینی عنوان کرد: آثاری ماندگار می‌شوند که علاوه بر تکنیک جذاب به محتوا توجه بیشتری داشته باشند و هرچه این محتوا به لایه‌های عمیق اخلاقی، انسانی و تربیتی نزدیک‌تر باشد و کمتر با صراحت لفظ و شعارگونه به ارائه محتوا بپردازد، در ذهن مخاطبان هم بیشتر تاثیر می‌گذارد از همین رو آثاری که در سطوح مختلف به ارائه محتوا پرداخته‌اند، بیشتر مورد توجه هیات داوران بودند.
عضو هیات داوران جشنواره پویانمایی تهران در واکنش به این مساله که انیمیشن تا چه اندازه برای انتقال مفاهیم دینی مناسب است، تصریح کرد: در عصر حاضر ارائه مفاهیم دینی به شکل مستقیم نمی‌تواند جذابیت بصری و روایی داشته باشد و چه بسا به جای ترویج دین، مخاطب را هم از آن دور کند. اگر مفاهیم دینی عام به طور غیرمستقیم و البته شاعرانه در فضای خیال‌انگیز انیمیشن روایت شوند، بدون شک نتیجه بهتری دارد و شاهد آثار موفقی در این حوزه خواهیم بود.
نویسنده مجموعه انیمیشن «مهارت‌های زندگی» با اشاره به اینکه تا چه اندازه در انتخاب آثار آزادی عمل داشته است، اظهار کرد: جشنواره پویانمایی تهران یکی از حرفه‌ای‌ترین جشنواره‌های شکل‌گرفته در ایران است. برهمین اساس داوران در بخش‌های مختلف آزادی عمل کامل در انتخاب آثار دارند و براساس شاخصه‌های مدنظر خود و جمع داوران آثار را انتخاب می‌کنند.
وی درباره اهمیت جشنواره پویانمایی تهران بیان کرد: این جشنواره بزرگ‌ترین رویداد کشور در حوزه پویانمایی است که سال‌هاست به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می شود. تاثیر این جشنواره برای اهالی هنر پویانمایی ایران غیرقابل انکار است، زیرا فرصت خوبی است تا هنرمندان با یکدیگر در فضایی تخصصی به تبادل نظر بپردازند. صرف برگزاری جشنواره، به علاقه‌مندان این حوزه کمک می‌کند تا با روند تولید یک اثر که با استانداردهای جهانی ساخته شده است، آشنا شوند.
سربخش با بیان این پیشنهاد که در دوره‌های آینده در بخش دینی جشنواره پویانمایی تهران آثار فیلمسازان خارجی هم وجود داشته باشد، توضیح داد: در بخش دینی جشنواره آثار خارجی وجود ندارد که بتوان آثار ایرانی را با آثار روز دنیا مقایسه کرد، اما شاید بتوان برای بالا بردن سطح آثار در بخش دینی از سایر کشورها هم دعوت کرد که فیلم‌های تولیدی خود را با مفاهیم دینی به جشنواره ارسال کنند تا جشنواره محلی برای انتقال مفاهیم عمیق دینی و مذهبی روز دنیا شود.
وی در پایان درباره اینکه کرونا چه تاثیری در صنعت پویانمایی داشته و آیا این تاثیر در موضوع آثار رسیده به جشنواره هم دیده می‌شد، گفت: با شیوع کرونا، انیمیشن جزو معدود صنعت‌های هنری جهان بود که توانست به خوبی خودش را با شرایط جامعه وفق داده و متوقف نشود. بسیاری از هنرمندان سراسر دنیا به این دلیل که می‌توانستند در منزل خود به تولید اثر بپردازند، با تولید آثار امیدبخش کنار مردم بودند، البته در بین آثار راه‌یافته به بخش دینی جشنواره کمتر اثری به این موضوع پرداخته بود.
دوازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران به دبیری محمدرضا کریمی‌صارمی ۸ تا ۱۲ خرداد ۱۴۰۱ در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب برگزار می‌شود.