به گزارش روابطعمومی ادارهکل کانون استان سمنان، ملیحه آقاحسینی مسئول مرکز فرهنگیهنری شماره یک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شاهرود از برگزاری کارگاه نقد کتاب «حتی یک دقیقه کافی است» نوشتهی آتوسا صالحی با دعوت از سعید ابوطالبی شاعر و منتقد ادبی استان گلستان، پیش از ظهر پنجشنبه سوم شهریور ۱۴۰۱ همزمان با دومینروز از هفتهی دولت ویژه اعضای نوجوان، خبر داد و گفت: این برنامه با هدف معرفی فعالیتهای کانون و آشنایی بیشتر مخاطبان با خدمات فرهنگی اینمجموعه در هفتهی دولت، اجرا و با استقبال آنها روبهرو شد.
آقاحسینی اظهار داشت: در ابتدای کارگاه، اعضای نوجوان با راهنمایی مریم بخشی مربی فرهنگی مرکز ضمن نقد و بررسی کتاب به بیان پرسشهای خود پرداختند و در ادامه، پیرامون موضوع جلسه که «چرا ادبیات مهم است و زبان چه نقشی در زندگی ما دارد؟» با یکدیگر گفتوگو کردند.
ابوطالبی پس از بیان تاریخچهی کوتاهی از زندگی ادبی خود در جمعبندی مطالب ارائهشده از سوی اعضا افزود: با جهش ژنتیکی که در انسان بهوجود آمده و اندامی که برای کنترل و هدایت بازدم ما ایجاد شده ما قادر شدیم زبانی متفاوت از آنچه دیگر جانداران دارند برای ارتباط با یکدیگر ایجاد کنیم و این اندام قابلیت تولید آواهایی هماهنگ بین ما انسانها فراهم کرد تا تجربهها و دانش خود را از نسلی به نسل دیگر منتقل کنیم.
وی در ادامه افزود: زبان همچون موجودی زنده، پیدرپی در حال دگرگونی و تغییر است و آنچه شتاب این تغییرات را کمتر میکند ایجاد گونههای شاخص زبانی یا همان ادبیات است و به زبان مورد نظر این تولید ادبی شاخص سبب میشود که گویشوران زبانِ خود را با آن هماهنگ کنند.
ابوطالبی تأکید کرد: زبانی که ما امروز به آن سخن میگوییم زبان فارسی است و پیش از آن مردم ما به زبانهای پهلوی و فارسی باستان یا همان زبان اوستایی سخن میگفتند و زبان فارسی امروز ما بیشتر شبیه به گونهای است که شاهنامه بدان سروده شده و گویشوران زبان گفتار خود را بدان نزدیک کردهاند.
مهمان اعضای نوجوان کانون شاهرود خاطرنشان کرد: کهنترین سروده به زبانهای ایرانی مانتراهای زرتشت است و گونههای پیشین زبان خود را ما امروز یا متوجه نمیشویم و درکی از آنها نداریم یا به سختی متوجه میشویم؛ ولی به دلیل کهن بودن آنها، ریشهی واژگانی را که ما امروز استفاده میکنیم و یا حتی زبانهای دیگر که اطراف ما هم نیستند میتوان در آنها پیدا کرد.
گفتنی است، ابوطالبی در پایان کارگاه، کتاب خود با عنوان «پوخههای برف»؛ روایت شاعرانهای از زندگی را به اعضا هدیه داد.