زهره پریرخ، از پیشکسوتان کانون پرورش فکری است که همکاری، تألیف و تصویری قصه‌گویی‌ها و مجموعه‌ «آی قصه قصه قصه» - مدیریت  داخلی مجله گلبانگ، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان  - سردبیری مجله کوشش کودک و خردسال کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان  را در کارنامه خود دارد.

وی داوری مرحله استانی بیست و چهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان مازندران را برعهده دارد.

به گزارش  روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان مازندران،  پریرخ شرکت در هر دوره از جشنواره را تجربه‌ای تازه عنوان کرد که در نوع خود اتفاق جدیدی است.

این نویسنده کتاب کودک و نوجوان در پاسخ به این سئوال که در نوشتن داستان برای این قشر به چه مواردی توجه می‌کند، گفت: نخستین مورد این است که داستان برای خودمان درونی، ذهنی و روحی شده باشد به طوری که بتوانیم به صورت صمیمی برای مخطب با زبان شیرین و جذاب بنویسیم، اگر به این موضوع توجه شود ناخودآگاه زبان  ما به عنوان نویسنده هم مناسب خواهد بود.

وی ادامه داد: بدون شک همه نویسنده‌ها در گام نخست برای نوشتن داستان، چند باری آن را ویرایش می‌کنند که این حساسیت به ویژه برروی زبان نوشتاری بیشتر است چون اگر یک زبان هماهنگ در یک داستان بتواند حضور داشته باشد، اتفاق مهمی است.

 پریرخ در پاسخ به این سئوال که هدف از برگزاری جشنواره قصه‌گویی را در چه می‌دانید، گفت: عوامل مهمی ممکن است در برگزاری یک جشنواره نقش داشته باشند اما در این جشنواره موضوع بر سر انتقال هنر یا اثر از نسل‌های مختلف است که اتفاق افتاد، ما در همین جشنواره شاهد حضور پدربزرگ، در نسل دوم مادر و مربی قصه‌گو و نسل جوان قصه‌گو بودیم که به نظرم انتقال هنر و قصه بین نسل‌ها یکی از مهم‌ترین مسایل جشنواره قصه‌گویی است.

کشف استعدادهای هر کدام از قصه‌گوها که می‌توانند مجری، گوینده یا سخنران خوب باشند از فواید دیگر برگزاری جشنواره است که پریرخ به آن نشاره داشت.

این داور جشنواره تاثیر قصه‌گویی برروی آموزش به کودکان و نوجوانان را بسیار زیاد دانست و ادامه داد: قصه‌گویی یک رابطه بسیار صمیمی  به همراه خود دارد که در هر لحظه‌ای ممکن است اتفاق بیفتد چون یک پیام است که ابزار دیگری نیاز ندارد، مثلا کتاب‌خانه کتاب و مکان مناسب برای مطالعه می‌خواهد اما قصه‌گویی در هر لحظه که  فرزندمان کوچک‌تر است او را در آغوش بگیریم و کنارش بخوابیم یک رابطه صمیمی در قصه‌گویی است و خیلی شیرین که همراه بودن ارزش اخلاقی و ادبی موفقش می‌کند.

پریرخ در پاسخ به این سئوال که آیا با وجود اینکه کودکان و نوجوانان درگیر استفاده از فضای مجازی شدند باز هم قصه‌گویی می‌تواند تاثیرگذار باشد، گفت: به نظرم امروز با وجود فضای مجازی تاثیر قصه بر روی کودکان و نوجوانان بیشتر شده است چون به هرحال فضای مجازی، مجازی است، واقعی نیست و گرمای صدا وحسی ندارد اما در جشنواره شاهد بودیم که همه گوشی داشتند اما به حالت سکوت به قصه گوش می‌دادند.

در واقع حالت چهره به چهره و گرمای وجود از طریق قصه انتقال پیدا می‌کند و طبع انسان می‌گوید که ما به این غذا نیاز داریم قصه هم همین‌طور است، به عنوان مثال اگر یک بشقاب غذا را جلوی فردی بگذارند و یک قرص کنارش ،خوب آن فرد لذتی از غذاخوردن نمی‌برد به همین دلیل ما می‌گوییم کنسرت، تئاتر و به همین دلیل قصه گوش می‌دهیم،چون همه چیز واقعی‌تر و ملموس‌تر است.

وی افزود:چرا مردم نمایش فیلم را آن چنان دوست ندارند و علاقه‌مند هستند تا  تئاتر و نمایش ببینند چون مقدار زیادی از انرژی که مخاطب نیاز دارد را دریافت می‌کنند، به همین ترتیب قصه‌گویی هم برای مخاطبی که مدت زمان زیادی را در سرمای فضای مجازی به سر می‌برد و گرمای قصه را که هنر واقعی و قابل لمس است را نیاز دارد، لذت بخش است.

این داور در پاسخ به این سئوال که نظر شما درباره برگزاری این دوره از جشنواره قصه‌گویی چیست، گفت: حضور در جشنواره برایم فوق العاده بود شرکت کنندگان  بااستعداد، با انرژی و علاقه‌مند هستند و مهم‌ترین چیز این است که ما به عنوان بزرگسالانی که فضا را آماده می‌کنیم، کم نگذاریم.

وی ادامه داد: شاید لازم بود اطلاعات یا امکانات بیشتر در اختیار بچه‌ها قرار می دادیم چون زمینه ،علاقه و انرژی آن وجود دارد. شاید  آنان راهنمایی بیشتری در بعضی از قسمت‌ها احساس کنند، اگر چیزی از جانب بچه‌ها کم نبوده است، ما از جانب بزرگسالان باید فکر کنیم که چه چیزی کم هست و نیاز است تا فراهم کنیم البته بچه‌ها دانه‌هایی هستند که بالاخره زمین خود را برای رویش پیدا می‌کنند اما ما هم بیشتر سعی کنیم شاید بهتر باشد.