به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، صبح روز یک‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۱ کانون استان گلستان میزبان فرزانه رحمانی کارشناس مدیریت آفرینش‌های ادبی و هنری کانون کشور بود.
بر همین اساس نشست ادبی «یک داستان، یک خاطره» با حضور ۶۰ نفر از اعضای کارگاه‌های داستان‌نویسی و ۲۰ نفر از مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها در مرکز فرهنگی هنری مینودشت برگزار شد.
در این روز، جشنی به مناسبت فرا رسیدن شب یلدا با حضور مهمانان برگزار شد و سپس در نشستی که به صورت کارگاه و همراه با اعضای کارگاه‌های داستان‌نویسی برگزار شد، مهمان برنامه در مورد ویژگی‌های خاطره، داستان و تکنیک‌های تبدیل خاطره به داستان گفت‌وگو کرد.
در ادامه، رحمانی با حضور در مرکز فرهنگی هنری رامیان، مهمان اعضای انجمن نویسندگان نوجوان شهرستان‌های رامیان، دلند و آزادشهر بود.
نویسنده کتاب‌های «مادرم زاغچه، این نامه برای شماست؟، یک چیزی زیر تختم است و...» در این نشست به نکته‌های مهمی درباره‌ی شیوه‌های داستان‌نویسی و ویژگی‌های خاطره و داستان اشاره کرد.
رحمانی با بیان اینکه خاطره، روایتی شخصی است که هدف از آن تنها انتقال پیام بوده و رشد شخصیت در آن اتفاق نمی‌افتد، گفت: این در حالی‌است که در داستان، شخصیت اصلی آرزو یا خواسته‌ای دارد که موانعی در راه رسیدن به آنها پیش می‌آید و موجب رشد شخصیت می‌شود؛ شخصیت اصلی داستان در راه رسیدن به هدفش دست به تلاش‌هایی می‌زند که ممکن است به نتیجه برسد یا نرسد، اما در خاطره، شخصیت همان است و اتفاق و ماجرایی ندارد.
وی ادامه داد: راوی خاطره، همیشه اول شخص است گاهی راوی اول شخص، خودش درگیر آن ماجراست یا در آن خاطره حضور دارد و شخصیت اصلی، شخص دیگری مثلا مادر بزرگ یا... است.
کارشناس مدیریت آفرینش‌های ادبی و هنری کانون همچنین اظهار داشت: در خاطره‌نویسی مجاز هستیم از زبان گفتار استفاده کنیم اما بهتر است از زبان معیار استفاده شود؛ داستان با زبان معیار نوشته می‌شود و تنها در گفت‌وگوها مجازیم از زبان گفتار استفاده کنیم.
او همچنین بیان کرد: در داستان‌نویسی بهتر است از دو شگرد «توصیف» و «صحنه‌پردازی» استفاده کنیم.
رحمانی در پایان صحبت‌های خود گفت: پیرنگ درست داستان و توالی حوادث، اینکه از کجا شروع کنیم و کجا تمامش کنیم در باورپذیری داستان موثر است و همچنین نویسنده حق دادن پیام اخلاقی ندارد و باید این بخش را به عهده‌ی مخاطب بگذارد.
