به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان چهارمحال و بختیاری ثریا امینیان مدرس، کارگردان، بازیگر، عضو شورای ارزیابی نمایش و داور مرحله‌ی استانی نوزدهمین جشنواره‌ی ملی هنرهای نمایشی کودکان و نوجوانان استان است. 
او نمایش را فرصتی برای شناسایی استعدادهای هنری نوجوانان و ابزاری برای توسعه‌ی مهارت‌های فردی و زندگی در آنان می‌داند و می‌گوید: جایگاه هنرهای نمایشی در دوران معاصر بسیار مهم و نقش آن بسیار پررنگ است.
این بخش از هنر، احساسات، ایده‌ها و دیدگاه‌های مختلف را به مخاطبان منتقل می‌کند؛ پس می‌توان از هنر نمایش برای بیان اندیشه‌های پیچیده، نقد اجتماعی و تجربه‌های انسانی عمیق به نسل آینده استفاده کرد.

امینیان درخصوص چگونگی ارزیابی وضعیت نمایش عروسکی کودک و نوجوان امروز و آسیب‌ها و راهکارها موجود می گوید: ارزیابی هنرهای نمایشی بستگی به ارزش های هنری، تاثیرات فرهنگی و تعامل با مخاطبان دارد؛ در حال حاضر، نمایش عروسکی برای کودکان و نوجوانان یکی از شکل‌های محبوب هنرهای نمایشی به شمار می‌رود. 
این نمایش‌ها می‌توانند برای تفریح، آموزش و تشویق خلاقیت و خیال پردازی مفید باشند.
البته در برخی موارد، نمایش های عروسکی نیز همچون سایر گونه‌های نمایشی ممکن است با چالش‌ها و آسیب‌هایی روبروشود؛ برای رفع این آسیب ها توجه به نکات زیر می‌تواند اثر بخش باشد:
الف. انتخاب محتوای مناسب با توجه به سن و توانایی های کودکان و نوجوانان.
ب. تنوع موضوعات انتخاب شده.
م. آموزش والدین و مربیان در خصوص تشویق کودکان و نوجوانان به فعالیت های تفکری و تحلیلی، پس از تماشای نمایش اجرا شده.
و...
داور مرحله‌ی استانی نوزدهمین هنرهای نمایش عروسکی، یکی از مهم‌ترین اهداف جشنواره‌های هنر نمایشی را  مردمی‌سازی بر شمرد و گفت: مردمی‌سازی تئاتر کودک و نوجوان امکان‌پذیر است و حتی می‌تواند به عنوان یک راهبرد موثر برای ارتقای فرهنگ تئاتر در جامعه مطرح شود.
برای حرکت به سمت این چشم‌انداز می‌توان از رویکردها و راهکارهای مختلف بهره‌برد از جمله:
الف. آموزش و آگاهی بخشی:
 ایجاد آگاهی در جامعه درباره اهمیت تئاتر برای کودکان و نوجوانان و نیز فرصت‌هایی که ارائه می‌دهد، می‌تواند اولین گام باشد. ارائه برنامه‌های آموزشی و کارگاه‌ها در مدارس، کتابخانه‌ها و مراکز فرهنگی می‌تواند راه رسیدن به این هدف را آسان‌تر کند.
ب. استفاده از فضای عمومی:
 برگزاری اجراها در فضاهای عمومی مثل پارک‌ها و میادین و مراکز فرهنگی می تواند فرصتی برای دسترسی آسان‌تر به این هنر را برای همه افراد جامعه فراهم کند.
پ. همکاری با جوامع محلی:
از جمله مدارس، سازمان‌های غیرانتفاعی و خصوصی و مراکز فرهنگی می‌تواند به برنامه‌ریزی در جهت، اجرای برنامه‌های تئاتر مردمی برای کودک و نوجوان کمک کند.
ت. ارتقاء برنامه‌ها و اجراها:
 طراحی برنامه‌های تئاتری متنوع و جذاب برای کودکان و نوجوانان با توجه به موضوعات مورد علاقه و نیازهای آنها، می‌تواند به جذب بیشترین تعداد افراد در جامعه کمک کند.
ث. بکارگیری فناوری:
 بهره‌گیری از فناوری برای ارتقای تجربه‌های تئاتری، از جمله ارائه نمایش‌های تئاتر آنلاین و ایجاد بسترهای تعاملی و آموزشی می‌تواند دسترسی آسان‌تر و جذاب‌تری را برای اکثریت افراد جامعه فراهم کند.
این راهکارها تنها بخش کوچکی از راهکارهای موجود است که با بهره‌گیری از آنها می‌توان به مردمی‌سازی تئاتر کودک و نوجوان امیدوار بود.