و او بهار بود و چون نامش زندگی بخشید..
وقتی که موسم رفتن می شود، از ابر و باد و مه و خورشید و فلک، کاری بر نمی آید و موسم رفتن بهار فرا رسیده بود..
افسوس که برای پرگشودن کبوترانمان هیچ وقت آماده نیستیم و سختی هجران بر ما گران می آید. حاشا به کرم انسان‌هایی دریادل که کودکی را به ناز پروراندند و زمانی که موسم پروازش شد، نگذاشتند که زندگی‌اش پایان پذیرد و این چنین بهار ادامه یافت تا زندگی ببخشد؛ تا زیستنش را به گونه‌ای دیگر ادامه دهد.
صبر و شکیبایی، روزی آنان باد که به وعده راستین خداوند باور داشتند: «هرکس که نفسی را حیات بخشد، چنان است که گویی همه مردم را حیات بخشیده است.» امید که آرامش ابدی نصیب روح پاک بهار شود و به برکت این ایثار عظیم، دل خانواده دردمندش آرام گیرد.
آمین
