علاوه بر این در ۱۰ بخش دیگر نامزد دریافت جایزه شد از جمله در بخش بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلم‌برداری، بهترین تدوین و... این فیلم از جمله آثار برگزیده از نگاه تماشاگران نیز شناخته شد. «زیبا صدایم کن» همچنین موفق به دریافت سه جایزه و یک عنوان شایسته تقدیر از بخش تجلی اراده ملی در چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر شد.
صدرعاملی یکی از برجسته‌ترین فیلم‌سازان سینمای ایران است که با ساخت فیلم‌های تأثیرگذار، همواره نقش مهمی در تحولات این صنعت داشته است. او که فعالیتش را در دنیای رسانه به‌عنوان خبرنگار آغاز کرد، با ورود به سینما توانست سبک خاص خود را در روایت داستان‌های اجتماعی و انسانی شکل دهد. صدرعاملی علاوه بر کارگردانی، با کشف و معرفی استعدادهای جدید، تأثیری ماندگار در سینمای ایران بر جای گذاشته است.
از روزنامه‌نگاری تا سینما؛ مسیری متفاوت برای یک کارگردان
رسول صدرعاملی فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۵۰ به‌عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد و در سال‌های ابتدایی انقلاب، از جمله خبرنگارانی بود که اتفاق‌های مهم سیاسی و اجتماعی را پوشش می‌داد. تجربه او در حوزه رسانه، نگاه متفاوتی به او داد که بعدها در آثار سینمایی‌اش نیز نمود پیدا کرد.
ورود صدرعاملی به سینما با تهیه‌کنندگی فیلم «خونبارش» در سال ۱۳۵۹ رقم خورد. اما نخستین تجربه کارگردانی‌اش با «رهایی» (۱۳۶۱) بود که اثری جنگی محسوب می‌شد. پس از آن فیلم‌های «گل‌های داوودی»، «پاییزان» و «قربانی» را ساخت که هرکدام در زمان خود جزو آثار پرمخاطب سینما محسوب می‌شدند و هنوز بعد از گذشت چهل و اندی سال از ساخت آن‌ها مخاطبان، این فیلم‌ها را فراموش نکرده‌اند. با این حال، مسیر اصلی او در سینما از دهه ۷۰ و با تمرکز بر فیلم‌های اجتماعی و جوان‌محور شکل گرفت.
پرداختن به دغدغه‌های نسل جوان و کشف استعدادهای تازه
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سینمای رسول صدرعاملی، توجه ویژه به دنیای نوجوانان و جوانان است. او در بسیاری از آثار خود، به مسائل و چالش‌های این قشر پرداخته و تلاش کرده است روایت‌هایی صادقانه از زندگی آنان ارائه دهد. در این مسیر، کشف و معرفی استعدادهای جدید یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های کارنامه او محسوب می‌شود.
از جمله بازیگرانی که با فیلم‌های او به سینمای ایران معرفی شدند می‌توان به ترانه علیدوستی با فیلم «من ترانه ۱۵ سال دارم» (۱۳۸۰)، که یکی از مهم‌ترین آثار سینمای اجتماعی ایران شد و علیدوستی را به عنوان چهره‌ای جدید و توانمند به سینما معرفی کرد، اشاره کرد. پگاه آهنگرانی در «دختری با کفش‌های کتانی» (۱۳۷۷)، فیلمی که به یکی از جریان‌سازترین آثار در ژانر نوجوان تبدیل شد، دیگر بازیگری بود که صدرعاملی او را به سینمای حرفه‌ای معرفی کرد.
این روند نشان می‌دهد که صدرعاملی نه‌تنها در ساخت فیلم‌های شاخص موفق بوده، بلکه بستری را برای ورود استعدادهای جوان به سینمای ایران فراهم کرده است.
فیلم‌های مهم رسول صدرعاملی؛ روایتی از زندگی اجتماعی
صدرعاملی در طول بیش از چهار دهه فعالیت سینمایی، آثار متعددی را کارگردانی کرده که هرکدام بازتابی از جامعه و مسائل روز آن دوران بوده‌اند. برخی از فیلم‌های مهم او عبارتند از:
«دختری با کفش‌های کتانی» (۱۳۷۷): فیلمی که به دنیای نوجوانان و دغدغه‌های آن‌ها پرداخته و در زمان خود به یکی از آثار شاخص سینمای اجتماعی ایران تبدیل شد.
«من ترانه ۱۵ سال دارم» (۱۳۸۰): اثری تحسین‌شده که داستان یک دختر نوجوان را روایت می‌کند و موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم از جشنواره فیلم فجر شد.
«زندگی با چشمان بسته» (۱۳۸۷): فیلمی اجتماعی که به نقد محدودیت‌های اجتماعی و تأثیر آن‌ها بر زندگی افراد می‌پردازد.
«دیشب باباتو دیدم آیدا» (۱۳۸۳): فیلمی اجتماعی که به موضوع خیانت و مشکلات خانوادگی می‌پردازد.
«زیبا صدایم کن»؛ جدیدترین اثر صدرعاملی و موفقیت در جشنواره فیلم فجر
رسول صدرعاملی پس از سال‌ها دوری از سینما، با وجود آن‌که دو کار را در مقام تهیه‌کننده تولید کرد، اما با فیلم «زیبا صدایم کن» بار دیگر به عرصه فیلم‌سازی بازگشت. این فیلم که با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده، بر موضوع‌های انسانی و اجتماعی تمرکز دارد و داستانی تأثیرگذار از دنیای کودکان و نوجوانان را روایت می‌کند. فیلمی که اقتباسی است از کتابی به همین نام نوشته فرهاد حسن‌زاده» که در انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد و مورد توجه قرار گرفت.
«زیبا صدایم کن» در جشنواره فیلم فجر با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و توانست جایزه بهترین فیلم را از آن خود کند. موفقیت این اثر نشان داد که صدرعاملی همچنان یکی از فیلم‌سازان پیشرو در سینمای ایران است و می‌تواند با خلق روایت‌های تازه و انسانی، مخاطبان را تحت تأثیر قرار دهد.
میراث ماندگار یک فیلمساز متعهد
رسول صدرعاملی را می‌توان یکی از تأثیرگذارترین کارگردانان سینمای اجتماعی ایران دانست. او نه‌تنها با ساخت فیلم‌هایی مهم، بلکه با معرفی استعدادهای جدید و ارائه داستان‌هایی از دغدغه‌های نسل جوان، نقش مهمی در پیشبرد سینمای ایران ایفا کرده است.
موفقیت فیلم «زیبا صدایم کن» نشان می‌دهد که نگاه او به سینما همچنان زنده و پویاست. سینمای ایران همواره نیازمند فیلم‌سازانی همچون صدرعاملی است که علاوه بر خلق آثار ماندگار، به فکر پرورش نسل آینده هنرمندان نیز باشند.
