بیانیه هیأت داوران جشنواره «در مسیر آفرینش»؛ تأکید بر هدفمندی طرح، پرهیز از تکلّف و تبدیل کارگاه ادبی به کلاس درس نظری

هیأت داوران دومین جشنواره ملی «در مسیر آفرینش» پس از بررسی دقیق آثار، ضمن قدردانی از کوشش مربیان در پرورش تخیل کودکان و نوجوانان، نکات کلیدی برای ارتقای کیفی طرح‌ها را اعلام کرد. این بیانیه بر لزوم هدفمندی مشخص در طراحی، رعایت دقیق شیوه‌نامه، پرهیز از اجرای مصنوعی و مهم‌تر از آن، تمرکز کارگاه ادبی بر تجربه و آفرینش به جای آموزش صرف مفاهیم نظری تأکید دارد.

به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان سمنان، هیأت داوران دومین جشنواره ملی «در مسیر آفرینش» پس از بررسی تخصصی آثار رسیده در بخش‌های مختلف شامل نوشتن خلاق، طرح نو، کارگاه شعر، کارگاه داستان، طرح‌های مکاتبه‌ای و ایده‌پردازی گلستانه، بیانیه نهایی خود را صادر کرد.

در این بیانیه، ابتدا سپاس و قدردانی از برگزارکنندگان، مربیان، معلمان و تمامی شرکت‌کنندگان به عمل آمده و تصریح شده است کوشش خالصانه آنان در گشودن راه‌های تازهٔ یادگیری، پرورش تخیل و ترویج تجربه‌های ادبی برای کودکان و نوجوانان، سرمایه‌ای ارزشمند برای آینده ادبی کشور است.

این جشنواره که با هدف ساماندهی منسجم توانمندی‌های مربیان در طراحی طرح‌های خلاق و ایجاد چارچوبی برای ارزیابی تجربیات نوآورانه شکل گرفته، در دوره دوم خود نشان داد که این اهداف تحقق یافته و چشم‌اندازی روشن برای توسعه روش‌های شوق‌آفرین در حوزه ادبیات کودک ایجاد شده است. همچنین، تأکید بر ذخایر فرهنگ کهن و بهره‌گیری الهام‌بخش از گلستان سعدی در طراحی کارگاه‌های خوانش متون ادبی، از ویژگی‌های برجسته این دوره عنوان شد.

هیأت داوران در ادامه، بر اساس بررسی‌های تخصصی، نکات زیر را برای ارتقای کیفیت طرح‌ها و فعالیت‌ها ضروری دانستند:

۱.هدفمندی طرح: طرح‌های موفق باید از آغاز دارای هدف مشخص و مسیر مرحله‌به‌مرحله معین باشند، زیرا نبود هدف موجب گسست و پراکندگی در فعالیت ادبی می‌شود.

۲.پایبندی به شیوه‌نامه: رعایت دقیق قالب، ساختار، مستندات و نحوه ارائه، شرط ارزیابی دقیق آثار است و بخشی جدایی‌ناپذیر از کیفیت نهایی محسوب می‌شود.

۳.اصول تصویربرداری و صدابرداری: ضعف‌های فنی در انتقال تجربه از طریق فیلم‌ها مورد انتقاد قرار گرفت. تأکید شد که قاب مناسب، نور کافی و صدای شفاف برای انتقال صحیح کیفیت کارگاه حیاتی است.

۴.پرهیز از تکلّف و اجرای مصنوعی: روح کارگاه ادبی، صمیمیت و آزادی است. فیلم‌های ساختگی یا بیش از حد رسمی، ماهیت کارگاه را پنهان می‌کنند و سادگی اصیل در فضای طبیعی کلاس ارزشمندتر است.

۵.توجه به تعامل و تجربه محوری: کارگاه ادبی کلاس درس نیست. پرداختن مستقیم به مفاهیم نظری مانند تشبیه و استعاره، روح کارگاه را به سمت آموزش محض می‌برد. وظیفه کارگاه، گشودن میدان تجربه، مشاهده، گفت‌وگو و آفرینش است.

۶.تمرکز بر تجربیات زیسته کودکان: مربیان باید به جای تکرار مباحث، بر نمونه‌ها، تمرین‌های مبتنی بر تخیل، مشاهده حسی و روایت‌های شخصی تمرکز کنند تا ادبیات برای کودک زنده و قابل لمس شود.

۷.نقش مربی به عنوان تسهیلگر: هدف نخست مشارکت حداکثری اعضا است؛ مربی باید نقش انگیزه‌دهنده و هدایتگر مسیر را ایفا کند، نه اینکه تمام برنامه را توضیح دهد.

۸.حفظ برنامه‌ریزی در ذهن مربی: برنامه‌ریزی‌ها باید در ذهن یا دفتر مربی باقی بماند و کودک صرفاً تجربه کند و روایت خود را بازگو نماید.

در پایان، هیأت داوران متشکل از  مریم اسلامی، مریم علایی، نسرین قربانی، فروغ شایگان و مهدی رمضانی و نگین صدری‌زاده، اعلام کردند که جشنواره «در مسیر آفرینش» در گام دوم خود، نه تنها محفلی برای رقابت، بلکه میدانی برای یادگیری مشترک و تقویت انگیزه‌ها بوده و امید است این مسیر در پرورش نسل اندیشه‌ورز و خیال‌پرداز کشور استمرار یابد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha