به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، مهدی رحمانی از شرکت‌کنندگان در نوزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی ضمن بیان تاریخچه‌ی قصه‌گویی در اصفهان به ضرورت حفظ گویش‌ها و زبان‌ها اشاره کرد.
او سخنان خود را با اشاره به راه پرفراز و نشیب قصه‌گویی در اصفهان آغاز کرد: «سنت قصه و قصه‌گویی در اصفهان هم در طول سالیان دراز فراز و نشیب فراوانی را طی کرده است. تا جایی که در حال حاضر به دلیل موانع و مشکلات و گرفتاری‌های روزمره، والدین فرصت کمتری برای پرداختن به این سنت دیرینه پیدا می‌کنند.»
رحمانی به ویژگی‌های قصه‌گویی در این استان اشاره داشت: «قصه‌گویان اصفهانی همچون بسیاری از قصه‌گویان دیگر سعی می‌کنند علاوه بر انتخاب یک قصه خوب و مناسب از ویژگی‌های لحن، صدا، گویش و ابزار بدن خود بهترین استفاده و بهره را ببرند. به علاوه سعی می‌کنند ابزارهایی برای درک و فهم بهتر قصه‌ها انتخاب کنند و آن‌ها را به نحو مطلوب در پیشبرد قصه خود به کار بگیرند.»
خاله سوسکه، دیو و نمکی، گنجشک و پنبه دانه و... برخی از قصه‌های شفاهی اصفهان هستند که طی سال‌ها برای کودکان روایت شده‌اند.
رحمانی ادامه می‌دهد: «بخشی از قصه‌های این استان متکی بر رویدادهای واقعی شهر و استان اصفهان هستند.
به خاطر یک دستمال قیصریه را به باد داد، قصه زندگی علی قلی آقا، داستان‌های مربوط به ظلم و فساد ظل‌السلطان حاکم اصفهان، قصه‌هایی مربوط به زندگی شیخ بهایی و تقسیم آب زاینده رود در محله‌های اصفهان، قصه زندگی معمار میدان نقش جهان و داستان‌هایی منتسب به شاه عباس صفوی در اصفهان و... از جمله قصه‌هایی بوده‌اند که برای بچه‌ها نقل می‌شدند.»
او که در دوره‌های گذشته این جشنواره نیز در بین برگزیدگان این رویداد قرار گرفته است، مهاجرت و ساخت شهرک‌ها و محله‌های جدید در این استان را یکی از عوامل فراموشی واژگان می‌داند. با این حال مقید بودن اهالی محله‌های قدیمی به حفظ زبان را نکته‌ی قابل توجهی می‌داند: «در بسیاری از محله‌های قدیمی شهر که اکثر ساکنان آن بومی و اصفهانی هستند حفظ سنت‌ها از جمله گویش و لهجه اصیل اصفهانی بسیار مهم است. اگرچه استفاده از بسیاری از واژه‌های قدیمی و اصیل اصفهانی در بین مردم اصفهان کمتر شده است. به همین دلیل تصور می‌کنم باید برنامه‌ریزی‌های درستی از سوی نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای در این مورد صورت بگیرد.»
این مربی قصه‌گو قرار است با داستان «راز چشمه جواهر» در نوزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حضور داشته باشد.
وی درباره‌ی این قصه توضیح‌هایی می‌دهد: «محتوای این قصه به بیان یکی از ارزش‌های اخلاقی و ملی ایرانی‌ها می‌پردازد. با این مضمون که مردم ایران زمین در طول تاریخ برای پدران و مادران و کهن‌سالان خود ارزش و احترام و جایگاه ویژه‌ای قائل بوده‌اند. همچنین آن‌ها تجارب ارزشمند و گران‌بهایی دارند که در طول زندگی خود کسب و به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنند.»
گفتنی است که این جشنواره در حالی برگزار خواهد شد که 20 مربی قصه‌گوی کانون پرورش فکری از سراسر ایران قرار است در کنار هم به رقابت در بخش ملی و بین‌الملل آن بپردازند.
