علیرضا آقایی نویسنده و کارگردان نمایش «درخشنگ» با اشاره به موضوع صلح در این نمایش گفت: وظیفه ما به عنوان فعالان هنر نمایش این است که از بچه‌هایی که امروز درگیر جنگ هستند، حمایت بکنیم و درباره صلح با آن‌ها صحبت کنیم.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، آقایی با اشاره به موضوع صلح در این نمایش گفت: بسیار خبرهای بدی از سراسر دنیا می‌شنویم، از اینکه مدام در حال جنگ هستیم و تصاویر بچه‌هایی را می‌بینیم که به خاطر این جنگ‌ها آسیب دیده‌اند. در حالی که آنان نمی‌دانند بزرگ‌ترهایشان سر چه چیزی دارند باهم می‌جنگند و اصلاً متوجه نمی‌شوند چه اتفاقی افتاده است.
او ادامه داد: در حال حاضر بحث جنگ را در کشورهای سوریه و یمن داریم و مساله‌ای فراگیر در کل دنیاست. وظیفه ما فعالان هنر و نمایش است که به این مسائل بپردازیم و از این بچه‌ها حمایت کنیم. از طرف دیگر من از ابتدا می‌خواستم یک کار بین‌المللی بنویسم به همین دلیل به سراغ این موضوع رفتم.
آقایی تاکید کرد: اجرای نمایشی درباره صلح و دوستی در ایران شاید موجب لذت و شادی بچه‌ها بشود، اما مهم‌تر این است که این نمایش را در سرزمین‌های دیگری هم اجرا کنید و با مردم دیگر کشورها درباره‌اش حرف بزنید. مخصوصاً مناطقی که در حال جنگ هستند.
کارگردان «درخشنگ» با اشاره به اجرای این نمایش در کشورهای هندوستان و ترکیه گفت: قصد داریم اجرای بین‌المللی «درخشنگ» را در کشورهای دیگر با هدف حمایت از بچه‌هایی که درگیر جنگ هستند، ادامه بدهیم.
او درباره اینکه چرا در این کار که تلفیق اجرای زنده و عروسک است از انیمیشن هم استفاده کرده است توضیح داد: بچه‌ها از تماشای قدرت جادو در کارهای عروسکی لذت می‌برند و اینکه بخواهی به بچه‌ها مفهوم و معنی صلح و آرامش را یاد بدهی، سخت است. چون وقتی می‌گویی جنگ بد است، باید جنگ را هم نشان بدهی و بگویی که چرا بد است. همانطور که وقتی می‌خواهی بگویی راست‌گویی خوب است باید دروغگویی را نشان بدهی.
آقایی ادامه داد: نشان دادن فضای جنگ باعث شد تا ما به سمت استفاده از انیمیشن برویم تا هم از قدرت جادویی آن استفاده کنیم و هم صحنه‌هایی را که نمی‌توانستیم با عروسک‌هایمان به وجود بیاوریم را به شکل انیمیشن داشته باشیم. از طرف دیگر، تلفیق کار انیمیشن و عروسک بچه‌ها را وادار به تفکر می‌کند تا خودشان بتوانند موضوع را به درستی درک کنند.
او در رابطه با کم دیالوگ بودن نمایش «درخشنگ» گفت: می‌خواستیم درباره صلح و دوستی با هر بچه‌ای از هر نژاد، زبان و کشوری صحبت کنیم. بنابراین مخاطب نمایش ما هر بچه‌ای می‌تواند باشد. بچه‌ها از صحبت زیاد در طول نمایش خسته می‌شوند. آن‌ها بیشتر دوست دارند تصویر و جادو ببینند.
آقایی در ادامه بیان کرد: ما بیشتر سعی کردیم به بچه‌ها تصویر نشان دهیم و آن‌ها را آزاد بگذاریم که در ذهنشان دیالوگ‌ها را بسازند. این موضوع باعث می‌شود با حواس جمع‌تری نمایش را تماشا کنند. چون می‌دانند اگر حواسشان پرت شود، حتماً قسمتی را از دست می‌دهند. بنابراین با دقت بیشتری نمایش را نگاه می‌کنند.
او تاکید کرد: البته این کم دیالوگ بودن به جنبه اجراهای بین‌المللی کار هم کمک می‌کند. چون به خاطر وجه جهانی بودن واژه صلح به دنبال استفاده از یک زبان مشترک بودیم که متوجه شدیم هیچ زبانی بهتر از زبان تصویر و موسیقی نیست.
آقایی در پاسخ به این سؤال که چرا نام این نمایش «درخشنگ» است گفت: واژه درخشنگ تلفیق دو کلمه است. درخت فشنگ و درخت شنگ، درخت فشنگ که همان درخت جنگ و گلوله است و درخت شنگ، درخت زندگی است. موضوع نمایش ماهم تقابل این دو درخت بود برای همین این نام را انتخاب کردیم.