جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران
اعتبار و اهمیت این رویداد بین‌المللی که کانون تمام قد پای آن ایستاده و متولی آن است، بر کسی پوشیده نیست. در بسیاری از کشورها اگر یک نهاد دولتی، جشنواره‌ای را برگزار می‌کند دیگر نهادها نیز از آن حمایت می‌کنند تا هر چه باشکوه‌تر و تاثیرگذارتر برگزار شود، اما در کشور ما هنوز این اتفاق به‌درستی رخ نداده و جا دارد بقیه نهادها و سازمان‌ها مشارکت بیشتری در این رویداد داشته باشند؛ چراکه جشنواره پویانمایی تهران تنها جشنواره تخصصی ایران در سطح دنیاست که درجه الف دارد و سرمایه‌گذاری و کمک به ارتقای آن می‌تواند یک تصمیم ملی باشد.
هنرصنعت انیمیشن در حال حاضر در دنیا یکی از مهم‌ترین و پولسازترین و تاثیرگذارترین شاخه‌های سینما محسوب می‌شود و در توسعه و انتقال فرهنگ بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته نقشی بی‌بدیل دارد. کشورهایی همانند آمریکا، فرانسه و ژاپن با برنامه‌ریزی و طراحی نقشه راه و ساخت انیمیشن‌های جهانی، فرهنگ، هویت و ارزش‌های خود را به تمام دنیا صادر می‌کنند و معتقدند هزینه در این عرصه یک سرمایه‌گذاری بزرگ برای ترویج فرهنگ و اهدافشان است و اگر بتوانند روی ذهن و روح کودکان و نوجوانان دنیا اثر بگذارند، آینده را از آن خود کرده‌اند و صد البته تولید و سرمایه‌گذاری در عرصه پویانمایی یکی از بزرگترین شاخه‌های صنایع فرهنگی‌هنری در جهان محسوب می‌شود، زیرا در زیرساخت‌های فرهنگی کشور و توسعه متوازن و پایدار نقشی اساسی و جریان‌ساز ایفا می‌کند.
بدون تردید مخاطبان اصلی انیمیشن در دنیا در درجه اول کودکان هستند و کشورهای صاحب این صنعت جدا از نگاهی به تفریح و سرگرمی برای کودکان، تمرکزشان بر مسائل ملی، مذهبی و فرهنگی است که همین امر سبب می‌شود کودکان با دیدن این انیمیشن‌ها، به‌طور ناخودآگاه با هویت و ارزش‌های آن کشور آشنا شوند و تاثیرات لازم را بگیرند.
یادمان باشد این هنر ارزشمند و سراسر جذابیت در امید، آگاهی و آینده‌نگری در وجود کودکان همچون نقش بال برای پرنده را ایفا می‌کند و این مساله وظیفه جشنواره و سینماگران این عرصه را به مراتب سخت‌تر می‌کند.
جشنواره بین‌المللی پویانمایی کانون از دو منظر و زاویه بسیار با ارزش و با اهمیت است:
اول این‌که بدون تردید در استعدادیابی این حوزه نقش انکارناپذیری داشته و دارد و دیگر این‌که بسیاری از فیلم‌های کوتاه انیمیشن که جایی برای نمایش ندارند، در این جشنواره دیده می‌شوند و این امر برای صاحبان آثار برگزیده در این رویداد ارزش و اعتبار خاصی هم به همراه دارد.
البته انیمیشن ایران احتیاج به زیرساخت‌هایی دارد تا بتواند به جایگاه اصلی خود دست پیدا کند و این جشنواره با جریان‌سازی و آگاهی‌بخشی بیشتر در زمینه اهمیت آن به جامعه، صنوف مختلف و حاکمیت می‌تواند این راه را هموار کند؛ همچنان که طی سال‌ها برگزاری جشنواره پویانمایی خروجی آن نمایش دستاوردها، خلاقیت‌ها، ظرفیت‌ها و توانمندی‌های هنرمندان کشور، ایجاد حس رقابت در میان تولیدکنندگان آثار پویانمایی کشور، بروز استعدادها و تبادل تجربه‌ها و توانمندسازی انیماتورها بوده است.
وجود یک دبیر ثابت در یک جشنواره خود از نشانه‌های یک جشنواره پویا و بین‌المللی درست است. در کشورمان هیچ جشنواره دولتی به جز جشنواره پویانمایی دبیر ثابت نداشته و یکی از علل آزمون و خطاهای هرساله و حتی شکست‌های جشنواره‌ها هم همین تغییر دبیرهاست.
ثبات دبیر جشنواره پونمایی باعث شده تا ایشان با لمس نقاط ضعف و قوت هر دوره در پی رفع آن در دوره‌های بعدی باشد و با برنامه و اهداف بلندمدت بر شأن و اعتبار جشنواره هر دوره بیفزاید.
امروز خاستگاه و جایگاه جشنواره پویانمایی یک خاستگاه فراکانونی است و این جایگاه به دلیل اعتباری است که جشنواره طی سال‌ها کسب کرده است.
