به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بینالملل کانون، احمدعلی مهدینژاد، داور بخش آئینی سنتی بیستوچهارمین جشنواره بینالمللی قصهگویی درباره کیفیت آثار این دوره از جشنواره اظهار داشت: آثار جشنواره قصهگویی بسیار خوب و امیدوارانه بود و ما با نقالهای بسیار خوب و جدیدی آشنا شدیم.
وی بیان کرد: با توجه به اینکه در این جشنواره نقالها در دو سطح نوجوان و بزرگسال حضور داشتند و تفاوتهایی که بین افراد باتجربه و کم سابقه وجود دارد جداسازی صورت میگرفت در واقع ما در این دوره از جشنواره بزرگسالانی داشتیم که با مرشدهای برتر حشر و نشر دارند اما نوجوانان ما با مربیان مطرح کانون ارتباط داشته و آموزش دیدند که به این موضوع نقد وارد است. چرا که افراد باتجربه باید به عنوان مهمان مثل پدر افتخاری جشنواره در برنامه شرکت کنند.
داور جشنواره بینالمللی قصهگویی تصریح کرد: اجرای افراد ماهر و باتجربه که از محضر بزرگان نقالی و پردهخوانی کسب تجربه داشتند الگویی برای دیگران در خوب اجرا کردن نقالی است و به نوعی آموزش زنده دیدن است.
مهدینژاد افزود: پردهخوانان این جشنواره تا رسیدن به سطح استادان و پردهخوانان بزرگ راه طولانی در پیش دارند تا بدانند نقالی و پردهخوانی به معنای واقعی چیست. متأسفانه کار برخی از شرکتکنندگان در این جشنواره ضعیف بود. همچنین به عنوان یک داور یزدی کار شرکتکنندگان هم استانام را در این بخش بسیار ضعیف دیدم.
وی ادامه داد: متأسفانه در بخش هنرهای آئینی امسال هیچ مورد تعزیهخوانی نبود که جای تأمل دارد و باید سعی کنیم انواع هنرهای اصیل را زنده نگه داریم.
مهدینژاد افزود: از نقطه ضعفهای این جشنواره تکرار برخی داستانها توسط اجراکنندگان بود، شاهنامه داستانهای متعدد دارد که نقالان، چندین داستان تکراری را از شاهنامه اجرا کردند و این موضوع کمکی به جشنواره نمیکند.
وی عنوان کرد: خوشبختانه امسال نقالهای خوبی را در جشنواره قصهگویی دیدیم، البته استعدادهایی هم دیده شد که با عرض پوزش این افراد زیر دست مربیانی که از اصول اساسی نقالی و هنرهای سنتی آگاه نیستند، شکوفا نخواهند شد.
مهدینژاد تصریح کرد: هر نقال و هنرآموز ویژگیهای خاص خود را دارد، مربی ناآشنا به کار سبب میشود که نقال تازه کار نوجوان را در حد دکلمهخوان پرورش دهد و در تعیین حرکتهای زائد دستها بماند، اینها نشان میدهد که استعدادهای نهفتهای وجود دارند اما شکوفا نمیشوند.
وی بیان کرد: پیشنهاد میشود کارگاههای ویژهای برای استانها برگزار شود و افراد آگاه، اصول و نحوه کار در بخش نقالی را آموزش بدهند، البته در آموزشها نباید سبک خودشان را تکرار کنند و موجب شوند که نوجوانان ما مقلد شیوه آنها شوند چرا که در این صورت در نهایت دانشآموختگان به اندازه مربی خود رشد خواهند داشت و نمیتوانند استعداد و خلاقیت ذاتی خود را به نمایش بگذارند.
مهدینژاد خاطرنشان کرد: کار مربیان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این است که اصول اصلی را آموزش دهند و هنرآموز را به چالش بکشند تا خود آنها رشد کنند و شکوفا شوند، تنها کار مربی این است که ریشههای زائد کار را بزند و بیش از این لازم نیست کاری انجام شود.
داور بخش آئینی سنتی جشنواره بینالمللی قصهگویی تصریح کرد: به سهم خودم از برگزارکنندگان جشنواره قدردانی میکنم چرا که بسیار از اجرای مرشد «علیاصغر اسپرهم» پدر افتخاری جشنواره لذت بردم، فقط برایم جای سوال است که آیا دستاندرکاران افرادی را به منظور کسب دانش در این حوزه کنار دست این نقال و پردهخوان قدیمی گماردهاند تا از این فرصت و گنجینه ارزشمند کسب فیض کنند و آموزش ببینند یا از این موضوع غافل هستند.
وی بیان کرد: از محضر تنها بازمانده پردهخوانی ایران باید بهره برد، باید افراد زیادی زیر دست این هنرمند تربیت شوند، هنرهای بسیاری در زمینه قصهگویی بوده است که در حال حاضر دیگر وجود ندارد.
مهدینژاد گفت: از همه خواهشمندم که آموزش هنرهای سنتی را از یاد نبرند در برخی استعدادها میبینیم علیرغم اینکه مربی آموزش میدهد اما استعدادها و توانایی هنرآموزان در این بین هرز میرود.
وی گفت: متأسفانه شاهد این هستیم که برخی مجموعهای از فیلمهای نقالان را تماشا میکنند و مو به مو از کار آنها تقلید میکنند که کار بسیار بیهوده و عبثی است که در نتیجه این اقدام، نقال خلاق نخواهیم داشت.
وی ضمن گرامیداشت یاد مرشد ولی الله سرابی گفت: ایشان از نقالان بینظیر بودند اما برخی هستند که تقلیدهای کور کورانه از این شخص بزرگ میکنند هر چند در رقابتها اجرای خوبی دارند اما با توجه به اینکه آن الگو را تکرار میکنند جزو ارزیابی ما در انتخاب برترینها قرار نگرفتند.
مهدینژاد عنوان کرد: برگزاری این نوع جشنوارهها باعث انگیزهدادن به نوآموزان میشود.
وی گفت: لازم است در این رویدادها ردههای سنتی و جنسیتی هنگام سنجش و ارزیابی وجود داشته باشد و افراد در مقایسه با هم نوع و هم جنس خود انتخاب شوند، غیر از این بیانصافی است چرا که دختران نسبت به پسران با یک سری محدودیتها مواجه هستند. با توجه به تفاوتهایی که دختران و پسران دارند لازم است در دو بخش مجزا سطحبندی شوند تا عدالت رعایت شود.
مهدینژاد تصریح کرد: خوشبختانه بیشتر شرکتکنندگان دختران و بانوان بودند، هر چند ممکن است در آینده این بانوان نقالی نداشته باشند اما چون با شاهنامه فردوسی و نقالی آشنا هستند بزرگترین حسنشان این است که فرزندان آینده آنها با شاهنامه آشنا خواهند بود.
بیستو چهارمین جشنواره بینالمللی قصهگویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روزهای ۲۵ تا ۲۹ دی ۱۴۰۱ در یزد برگزار شد.