مصطفی نجفی، مربی کتابخانه سیار روستایی سوادکوه استان مازندران است. او سالهاست به عنوان یک مربی فعال و علاقه‌مند به بچه‌ها، به دل روستاهای سرسبز و زیبای سوادکوه می‌رود و لذت دوستی  کتاب‌های کانون را  جان تشتنه بچه‌های روستایی شیرین می‌کند. یکی از ویژگی‌های مصطفی کارهای فوق برنامه و غیر سازمانی اوست؛ ازجمله: اجرای برنامه‌های فرهنگی هنری در اجتماع عظیم پیاده روی اربعین(موکب سیار)، حضور در برنامه‌های پیک امید در مناطق آسیب دیده و بلایای طبیعی و .... همین چندی پیش با همراهی تیم عروسک‌گردانی کانون مازندران، ضمن حضور در بخش کودک بیمارستان حضرت ولیعصر(عج) قائمشهر  با اجرای نمایش عروسکی و اهدای کتاب و هدیه، شادی و نشاط را به بیماران کودک، بزرگسال و خانواده‌های آنان هدیه بخشد.

مصطفی نجفی در گفتگوی با روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان مازندران،  با اشاره به اینکه فعالیت اصلی کتاب‌خانه سیار روستایی ارایه خدمات ویژه کودکان و نوجوانان روستایی معتقد است: غیر از رسالت سازمانی، ما برای نوع دوستی هم باید تلاش کنیم و قلب همه کودکان به خصوص کودکانی که در رنج و بیماری اند شاد نماییم، امیدوارم ولو ذره ای در این مسیر موثر واقع شوم.

او اظهار داشته است: از گذشته تا حال کتابخانه‌های سیار خدمات ارزنده‌ای به بچه های این مرز و بوم داده اند.یک مربی وقتی به روستا می رود خودش باید هم مربی هنری باشد هم مربی ادبی و هم مربی فرهنگی و در واقع یک بسته کامل کانون در روستا باشد. امیدوارم شاهد آن باشیم که با افزون یافتن تعداد خودرو در استان بچه‌های بیشتری از خدمات مراکز سیار بهره مند شوند که در همین زمینه ورود افراد خیّر بسیار امر مبارکی ‌می تواند باشد تا با نذر فرهنگی سالیان سال نام آنها، روستا به روستا زنده بماند.

-او در پاسخ اینکه کار با کودک و نوجوان به خصوص بچه‌های روستایی چه فرقی با کتابخانه ثابت دارد معتقد است:

  به‌علت دسترسی کم‌تر بچه‌های روستا به امکانات شهری و انرژی بسیار زیادشان در محیط روستا، ما با کودکانی مواجه هستیم که سرشار از شور و شوق و امید؛ چشم انتظار خودرو سیار روستایی کانون هستند. در کتابخانه ‌های ثابت‌ درهای مراکز باز است و چند روز در هفته اعضا به آنجا مراجعه می کنند.در واقع سهولت بیشتری به کتاب ها و فعالیت ها دارند اما در روستا ما هر دو هفته یکبار مراجعه می‌کنیم و حضور ما برای اعضا شیرین‌تر است.

-شما به کودکان بیمار نیز خدمات فرهنگی ارایه می‌کنید، در خصوص خدمات فرهنگی هنری برای کودکان بیمار در بیمارستان توضیح دهید. چه تاثیری دارد؟

بیماری جسمی، طبیعتا با افسردگی، کسالت و بیماری روحی نیز همراه است. حضور مربیان کانون در کنار بیماران، التیام بخش آن هاست و بی شک در بهبود و روند درمان اثربخش است. به تعبیر بنده لابلای سرم ها، آمپول ها و دردها، لذت چشاندن لبخند برای بیمار تسکین روحی بسزایی ست.

-به نظر شما رسالت مربی کتاب‌خانه سیار کانون چیست و چه تعریفی برای آن متصور هستید؟

به زعم بنده، انسان در طول حیات خویش و برای حال دل خود، نیازمند یاری رساندن به دیگران است. از همین رو خیلی از کارها را می شود انجام داد که جزو وظایف مربی کتابخانه سیار نیست اما با سلیقه فردی و همت مضاعف قابل انجام است. بطور مثال بنده در جاده‌ها گاهی به ماموران راهنمایی در کنار خیابان کتاب‌های شخصی خودم را امانت می دهم. یا همین جند روز پیش به دوست عزیزی که متصدی جایگاه پمپ بنزین است کتاب امانت دادم.گاهی به والدین بچه ها کتاب امانت می دهم و همه ی این موارد کارهای غیر اداری و کاملا دلی است.

مثلا یکی دیگر از این کارهای مورد علاقه‌ام؛ دوستی با یکی از بیماران ضایعه نخاعی است که به شدت به کتاب‌های کانون نیز علاقه‌مند است.

حدود یک سال است که با محمدرضا آشنا شده ام و شش مرتبه با ایشان ملاقاتت داشته ام. محمدرضا بسیار با نشاط و پرامید است و با دستگاه هایی که 22سال به او وصل است در حال گذران زندگی ست. به نظر بنده او مترادف واژه امید است.

وقت دیدار برای او کتاب های گروه سنی نوجوان کانون را به‌همراه می برم و در مراجعه بعدی کتاب ها را عوض می‌کنم و کتاب های تازه ای به او می دهم. به کتاب های شعر و رمان علاقه بیشتری دارد.مقداری از کتاب را برای محمدرضا می خوانم و الباقی کتاب را یا پرستاری برایش می خواند و یا روی میز مخصوصش می گذارد و می خواند.گاهی اُریگامی برایش درست می کنم.

-حرف آخر؟

ان شاءالله که همه ما در دنیا و فرصت کمی که داریم به اندازه خودمون موثر واقع شویم.

برای دیدن دیگر عکس ها، روی همین  لینک زیر کلیک نمایید