به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، حامد کاتبی درباره آثار کوتاه و بلندی که در این بخش برای داوری به دست آن‌ها رسیده است، عنوان کرد: با توجه به اهمیت این بخش در جشنواره پویانمایی تهران، آثار نتوانست به طور کلی نظر هیات داوران را جلب کند. با وجود سیر صعودی سینمای انیمیشن در ایران آثار این بخش نتواسته بودند همگام با این جریان از نظر کیفی رشد قابل قبولی داشته باشد و تعداد اندک آثار باکیفیت این بخش شرایط داوری را برای ما سخت کرده بود.

وی با بیان این‌که در این بخش تنها یک اثر بلند حضور داشت و باقی آثار انیمیشن‌های کوتاه بود، ادامه داد: درباره تنها اثر بلند بخش دینی باید بگویم که قطعا تلاش و زحمات تیم تولید با توجه به سختی‌هایی که ساخت یک انیمیشن بلند دارد، قابل قدردانی است، اما با این وجود انتظارها از این اثر برآورده نشده بود و معیارهایی که برای جذب مخاطب نیاز است که بتواند در گیشه هم پرمخاطب باشد، در آن کمتر دیده می‌شد.

کارگردان انیمیشن بلند «در مسیر باران» در پاسخ به این پرسش که باتوجه به انیمیشن‌های بلندی که در سال‌های اخیر توانسته‌ در گیشه پرفروش باشد و البته مفاهیم دینی را هم در کنار داستان خود به مخاطب عرضه کند، آیا آثار بخش دینی سیزدهمین جشنواره پویانمایی تهران هم می‌تواند با اقبال مخاطب روبه‌رو شود، گفت: متاسفانه آثار این بخش نتوانسته‌ مخاطب را به خوبی بشناسد و در مسیر این شناخت نیازهای سینمایی او را برآورده کند.

وی درباره معیارهایی که هیات داوران در بخش دینی در داوری مدنظر داشته‌، تصریح کرد: کیفیت، مخاطب و نوع روایت و داستان، سه ضلعی بود که در داوری آثار مدنظر داشتیم و باتوجه به پیش زمینه‌ای که خودم در تولید آثار دینی داشته‌ام و ضعف‌ و قوت‌هایی که از سوی کارشناسان و منتقدها به من ارایه شده بود، نگاه من نسبت به آثار دینی کمی ساختارمندتر شده است.

کاتبی با تاکید بر اینکه سینمای انیمیشن ایران در سال‌های اخیر رشد بسیار چشم‌گیری داشته، عنوان کرد: اگر در قبال آثاری که در بخش دینی هستند، سخت‌گیرانه عمل کردیم، به دلیل سطح کیفیتی است که در سال‌های اخیر از آثار ایرانی دیده‌ایم و این مساله باعث شده است کارشناسان و مخاطبان متوقع شوند تا تمام آثار پویانمایی یک سطح استاندارد قابل قبولی داشته باشند، البته لازم به ذکر است که آثار بخش دینی در فرم تولید، D۲ و D۳ بودن، زمان‌بندی و مهارت‌های انیمیشن‌سازی بسیار متنوع بود و عمده ضعف‌ها به نوع روایت و داستان برمی‌گشت.

این عضو هیات داوری بخش دینی سیزدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران درباره اهمیت این جشنواره توضیح داد: سال ۱۳۸۰ که فعالیتم را آغاز کردم، دوسالانه پویانمایی تهران به عنوان مشوق و موتور محرک عمل می‌کرد و آرزوی من گرفتن جایزه از این جشنواره بود، در نهایت توانستم از جشنواره فیلم فجر سیمرغ دریافت کنم ولی متاسفانه هنوز به آرزویم برای گرفتن جایزه از جشنواره پویانمایی دست نیافته‌ام.

وی افزود: هر دو سال، مسافرت من از شهر مشهد به تهران برای حضور در این جشنواره قطعی بود. جشنواره پویانمایی تهران برای اهالی سینمای انیمیشن، زمینه‌ای برای آموزش، تماشای آخرین دستاوردهای سینمایی در ایران و جهان، ایجاد ارتباط کاری و شکل‌گیری همکاری‌های جدید، ارتباط مستقیم با استادان، کارشناسان و مخاطبان و... ایجاد می‌کند که شاید نتوان در فضای دیگری به آن دست پیدا کرد و محل بسیار خوبی برای آموزش است.

کاتبی در پایان عنوان کرد: اهمیت جشنواره پویانمایی تهران بسیار ویژه است و تلاش مسئولان این جشنواره برای رسیدن به اوج شور و هیجانی که در سال‌های قبل از کرونا با آن مواجه بودیم، قابل رویت است، اما با توجه به گران‌شدن فیلم‌سازی به ویژه در سینمای انیمیشن، فیلم‌سازان و اهالی سینمای انیمیشن کمتر به سمت تولید حرکت می‌کنند و بیشتر به سمت تخصص گرایش پیدا کرده‌اند که بتوانند به‌عنوان مثال متخصص یک بخش خاص در سینمای انیمیشن شوند تا امکان همکاری با شرکت‌های بزرگ دنیا را هم پیدا کنند که این نکته می‌تواند یک زنگ خطر باشد. پیشنهاد می‌کنم نهادهای سینمایی و حمایتی دامنه حمایت‌های مالی خود را برای تولید انیمیشن افزایش داده و اجازه دهند اقتصاد این نوع سینما در ایران به گردش بیفتد و چه جایی مناسب‌تر از جشنواره پویانمایی تهران برای کشف استعداد و سرمایه‌گذاری روی فیلم‌سازها.

سیزدهمین جشنواره پویانمایی تهران هم‌چون دوره‌های گذشته در چهار بخش مسابقه، خارج از مسابقه، نمایش ویژه و چشم‌انداز از ۱۳ تا ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار خواهد شد.