به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، یک تولید کننده‌ی اسباب‌بازی خواستار توجه هر چه بیشتر مسوولان و قانون‌گذاران در این حوزه شد.
محسن رجبی با برشمردن مشکلات پیش روی صنعت اسباب‌بازی گفت: «علاوه بر مشکل عدم توان اقتصادی مصرف کننده که سبب خالی ماندن سبد خانوار از اسباب‌بازی شده است، شیوه‌ی نگاه حاکمیتی و دولتی به این صنعت نیز شعارزده است.»
مدیرعامل یک شرکت تولید اسباب‌بازی ادامه داد: «از طرف بخش حاکمیتی و دولتی هیچ‌گونه حمایت اقتصادی از صنعت اسباب‌بازی در 30 – 40 سال گذشته نشده است و اکنون هم فقط در حد شعار و به صورت نظری و تئوری حمایت‌هایی شده است.
او افزود: سال‌هاست که می‌گوییم اسباب‌بازی یک کالای فرهنگی هست، اما واقعاً به این گفته اعتقاد داریم؟ آیا واقعاً در عمل و سیاست‌گذاری‌ها به اسباب‌بازی به عنوان یک کالای فرهنگی نگاه کرده‌ایم؟ من به عنوان یک فعال در زمینه اسباب‌بازی تنها یک درخواست از مسوولان دارم که اگر به اهمیت اسباب‌بازی در سبد خانوار و تاثیرهایی که کودکان از این محصول بسیار راهبردی می‌گیرند، اعتقاد دارند، پس به اسباب‌بازی به عنوان یک کالای فرهنگی توجه ویژه‌ای داشته باشند و حداقل همانند کتاب در این زمینه سیاست‌گذاری کنند.»
وی به دیگر چالش‌های این حوزه پرداخت: «گردش مالی در این بازار عدد خوبی را نشان می‌دهد، اما خیلی خوش‌بینانه بیش از 80 درصد این بازار متعلق به وارد کنندگان اسباب‌بازی است و تنها 20 درصد آن در کنترل و اختیار تولید کننده داخلی است. اما چرا این وضعیت وجود دارد و چرا تولید کننده داخلی تلاش نمی‌کند تا سهم خود را بیشتر کند؟ دلایل مختلفی برای این مساله وجود دارد. ساختار منظم‌تر و قدیمی‌تر توزیع و شبکه فروش اسباب‌بازی‌های خارجی در کشور یکی از آن‌هاست. دلیل آن هم سابقه بیشتر واردات نسبت به تولید در ایران است.
رجبی خاطرنشان کرد: در سال 58 واردات اسباب‌بازی ممنوع شد ولی در همان دوران به خاطر شرایط خاصی که اقتصاد ایران با آن مواجه بود، تولید جدی در زمینه اسباب‌بازی در کشور ایجاد نشد، و در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 اگر اشتباه نکنم، واردات اسباب‌بازی دوباره آزاد شد و بازار تشنه اسباب‌بازی خیلی سریع در اختیار وارد کنندگان قرار گرفت و شبکه‌سازی توزیع و فروش هم به نوبه خود گسترش پیدا کرد. اما تولید در آن زمان هم بسیار اندک و محدود بود.»
او ادامه داد: در کنار همه مشکلات تولید و بدبینی مصرف‌کنندگان به این حوزه اما در حداقل 10 سال گذشته شرایط به مراتب بهتر شده است و سهم تولید داخلی از کمتر از 5 درصد، نزدیک به 20 درصد رسیده است.»
وی گفت: «شاید گفته شود که اسباب‌بازی گردش مالی خوبی دارد، پس باید سرمایه‌گذار و تولید کننده توجه بیشتری به این حوزه داشته باشد. این توجه وجود دارد و به سرعت در حال رشد و توسعه است، اگر ایران را با کشورهای منطقه مقایسه کنیم که تقریباً شرایط مشابهی به لحاظ سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی با ما دارند، به جرأت می‌توان ادعا کرد که ایران بهترین تولید کننده اسباب‌بازی در منطقه است، ما کشوری هستیم که حداقل در زمینه مختلف اسباب‌بازی از بازی‌های فکری گرفته تا سرگرمی‌ها دارای تولید کننده و اسم‌های تجاری هستیم و شما این مساله را در بیشتر کشورهای اطراف خودمان نمی‌بینید، اما هنوز ظرفیت‌های خالی بسیار زیادی در این زمینه وجود دارد و باید با حمایت بخش‌های حاکمیتی و دولتی و تلاش بخش خصوصی به آنچه که حق کشوری با عظمت ایران است، برسیم.»
این تولید کننده در پایان سخنان خود به راهکارهایی نیز اشاره داشت: «قرار گرفتن اسباب‌بازی در طبقه محصولات فرهنگی و استفاده از شرایط موجود برای این محصولات؛ ورود اسباب‌بازی و ابزارهای آموزشی به مدارس و سیستم آموزشی کشور؛ فرهنگ سازی در جامعه و خانواده‌ها برای توجه بیشتر به مقوله اسباب‌بازی؛ سیاست‌گذاری‌های درست و صحیح در دو بخش اقتصادی و سیاسی کشور برای رونق تمامی صنایع داخلی و در کنار آنها اسباب‌بازی، بخشی از گام‌های مهمی است که در این راستا باید برداشت.
او در پایان تصریح کرد: د‌ولت باید با اختصاص بخشی از بود‌جه‌های مربوط به مبارزه با تهاجم فرهنگی نسبت به توسعه صنعت اسباب‌بازی در کشور کمک کند. گنجاند‌ن مطالبی د‌رباره اهمیت اسباب‌بازی در کتاب‌های د‌رسی در تغییر رویکرد جامعه نسبت به این کالا موثر خواهد بود. همچنین برای بخش خصوصی که در زمینه تولید اسباب‌بازی مشغول به فعالیت‌اند نیز پیشنهادی دارم که جهانی و حداقل منطقه‌ای فکر کنند، ما جهانی فکر نمی‌کنیم و این باعث می‌شود که بازاری محدود داشته باشیم.»
سومین جشنواره اسباب‌بازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از 24 تا 28 مرداد در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری برگزار می‌شود.
