به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، سیدعلی کاشفی‌خوانساری ضمن ابراز رضایت از پیشرفت قصه‌گویان کانونی و آزاد در سال‌های اخیر گفت: «مهم‌ترین دست‌آورد جشنواره‌ی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان احیای این سنت و هنر فراموش شده است. امروزه به لطف کانون دوباره این هنر زنده شده است و در طی این چند سال پیشرفت آثار محسوس بوده است. در این راستا باید بگویم که من پیشرفت زیادی را در آثار قصه‌گویان آزاد نیز دیده‌ام. این جشنواره موجی را ایجاد کرده که قصه‌گویی، محدود به مربیان نباشد و این اتفاق ارزشمند است.»
داور بخش منطقه‌ای بیستمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی ادامه داد: «با این حال نکته‌ی مهمی که در حاشیه‌ی این جشنواره می‌توان به آن اشاره داشت آن است که بایستی بین مربیان فرهنگ‌سازی صورت بگیرد. شعر، داستان‌نویسی، وبلاگ نویسی و... فعالیت‌هایی‌اند که بازتاب آموزش آن در زندگی اعضا و خارج از محیط کانون نیز دیده می‌شود، باید توجه داشت که قصه‌گویی نیز نباید رقابتی اداری یا برای ارتقای سازمانی شکل بگیرد. قصه‌گویان کانون باید برای حضور در جامعه، مدرسه و مهدها تشویق شوند و این فعالیت را در زندگی خود ادامه دهند. به صورت موردی دیده می‌شود که یک قصه‌گو از این جشنواره تا جشنواره‌ی بعدی به عنوان قصه‌گو فعالیتی نداشته است و این یک آسیب است.»
سردبیر فصل‌نامه‌ی نقد کتاب کودک توصیه‌هایی نیز به قصه‌گویان داشت: «در بحث انتخاب قصه‌ی مناسب طبیعی است که باید قصه‌گویان ده‌ها قصه را مطالعه کنند تا قصه‌ی مناسب را بیابند. در این زمینه این افراد نیازمند تقویت عملکرد مطالعاتی خود اند و بایستی توانمندی بازنویسی قصه را داشته باشند. همان‌گونه که نمایش‌نامه و فیلم‌نامه در هنگام ساخت تغییرهایی دارند، قصه‌گویی نیز نیازمند قصه‌نامه و متن تغییر یافته است تا مناسب روایت شود.»
کاشفی‌خوانساری ادامه داد: «نکته‌ی مهمی که در داوری آثار مشهود بود ترس برخی از قصه‌گویان از نمایشی شدن فعالیت یا نزدیکی قصه‌گویی آنان به نمایش بود. در حالی که مرزهای این دو کاملا مشخص است و مطالعات تئوریک درباره‌ی آن‌ها می‌تواند مفید واقع شود.»
این روزنامه‌نگار ادامه داد: «در حقیقت باید گفت توجه متوازن و هم‌زمان به تمام عناصر قصه‌گویی از نیازهای اصلی این فعالیت فرهنگی و رعایت اعتدال در آن مهم است. در برخی اجراها متاسفانه شاهد تاکید بر عناصر بصری بودیم.»
وی برای ارتقای دیدگاه قصه‌گویان به بیان نکته‌هایی پرداخت: «مطالعه یعنی خواندن قصه‌های متنوع و کتاب‌های نظری و تئوری، تماشای قصه‌گویی‌هایی غیر قصه‌گویی‌های جشنواره‌ای که یافتن آن‌ها در شبکه‌های اینترنتی بسیار ساده است و مرور قصه‌گویی خود می‌تواند در بهبود این فعالیت و کیفیت‌بخشی موثر باشد.»
کاشفی ادامه داد: «قصه‌گویان باید فیلم اجرای خود را ببینند. به حرکت‌های خود، اجزای بدن خود توجه کنند. اگر ضعفی درحالت بدن دارند برطرف کنند. آن‌ها باید قابلیت صدای خود را بشناسند. بدانند میزان زیری و بمی صدای‌شان چیست و بنابر توانمندی‌های خود قصه‌ها را انتخاب و شیوه‌ی روایت را مشخص کنند.»
او در پاسخ به این سوال که آیا برگزاری نشست‌ها یا کارگاه‌های آموزشی می‌تواند در کیفیت بخشی به آثار موثر باشد، یا صرفا یک فرآیند سازمانی تلقی می‌شود گفت: «به نظرم در این امر هم سخنرانی، هم دوره‌های آموزشی و هم کارگاه‌های عملی می‌توانند راه‌گشا باشند. شاید نشست‌ها به طور مستقیم در کیفیت بخشی آثار دخیل نباشند، اما می‌توانند به دید افراد عمق ببخشند. اما باید توجه داشت که تنوع سخنران و استفاده از دیدگاه‌های مختلف در این امر موثر است. بگذارید مثالی بزنم؛ تصور کنید یک مدرس به تمام استان‌ها می‌رود، او تمایل به قصه‌گویی شاهنامه‌ای دارد، سال بعد اکثر آثار در این زمینه است؛ گویا تک صدایی رخ داده است و آثار تقلیدی از مدرس است. بنابراین تنوع سخنران و داور و مدرس در واقع گسترش انواع دیدگاه است و در چنین شرایطی است که رشد شکل می‌گیرد.»
بیستمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بهمن برگزار می‌شود.
