سطح جشنوارهی امسال را چطور ارزیابی میکنید؟
سطح جشنواره بعد از دو سال کرونایی و حضور همکاران روی صحنهی قصهگویی خیلی ارزشمند است . خوشبختانه شاهد رشد خیلی خوبی بودیم . چون هنوز قصهها ادامه دارد شاید برای قضاوت زود باشد اما به طورکلی سطح جشنواره را خوب میبینم .
با توجه به رشد تکنولوژی و تغییر ابزارهای فرهنگی و تربیتی لزوم برگزاری جشنواره ی قصهگویی را در چه میبینید؟
به نظر من توسعه و ترویج قصهگویی با توجه به این که یک فضای خوبی را ایجاد می کند و مربیان ما در کتابخانهها برای بچهها قصه میگویند ، باید نظر والدین ، مسئولین و اولیای تربیتی را نیز به عنوان یک فعالیت و ابزار مهم تربیتی جلب کنند .
برگزاری چنین جشنواره هایی فرصت خوبی است برای کانون که خودش، تخصصش و توانمندیهایش را به جامعه معرفی کند و اینکه توجه مسئولین و مربیان ، خصوصا پدران و مادران را به این فعالیت مهم جلب کند و برای همهی آنهایی که قصه را دوست دارند یک کارگاه آموزشی بسیار خوب را مهیا نماید .
مهمترین ویژگیهای یک قصهگو از نظر شما چیست؟
به نظر من قصهگو باید قصه را از آن خودش کند. در گام اول باید قصهی خوبی را انتخاب کند ، شناخت خوبی از توانمندیش داشته باشد و پس از تکرار و تمرینهای بسیار آن قصه را درونی نماید و این یکی از مهمترین ویژگیهای یک قصهگو است .
آیا در این دوره از برگزاری جشنوارهی قصهگویی کمبودی به لحاظ کیفی در قصه ها بود یا خیر؟
چیز خاصی به نظرم نیامده است. اینکه توجه ویژه به بخش زبان اشاره شده خیلی خوب است و خوشبختانه در همهی مناطق به این بخش پرداخته شده است . نکتهای که احساس میکنم باید به آن توجه ویژه شود انگیزه بخشی است . به نظرم یک جاهایی برای اینکه انگیزهی مربیان کانون تقویت شود خصوصا بعد از اتفاقاتی که در این دو سال کرونایی بوده ، پیشنهاد میکنم سهمیهی مربیان کانون را از بخش آزاد جدا کنند تا مربیان انگیزهی بیشتری داشته باشند . چرا که احساس می کنم مربیان کانونی ما گاهی کمتر رغبت دارند در جشنواره شرکت داشته باشند و ای
در دراز مدت به نظر من میتواند آسیب زا باشد و این زنگ خطر را مسئولین و عوامل برگزارکننده باید احساس کنند و بشنوند.
توصیهی شما به قصهگویان چیست؟
خیلی قصه بخوانند و خیلی قصه بگویند و باور داشته باشند که تکتک آنها بهترین قصهگو هستند و برای اینکه خوب قصه بگویند باید خوب ببینند و خوب بشنوند و با کودکان و نوجوانان با صداقت صحبت کنند.