به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، رضا پورحسین در نشستی علمی-تخصصی و برخط با عنوان «نقش باورهای معنوی در تاب‌آوری فردی در حوزه کودک و نوجوان» به میزبانی کانون با اشاره به لزوم تقویت امید در کودکان و نوجوانان، اظهار داشت: کودک و نوجوان به صورت مرتب و مستمر در حال اخذ رگه‌های رفتاری افراد در سنین بزرگسال بوده و حتی نسبت به تکان دادن دست ما نیز، رگه ظاهری را در ذهن خود ثبت می‌کنند.
این روانشناس ادامه داد: کودکان و نوجوانان در رفتارهای خود، حتی در ریزترین جزئیات و شئون نیز، مثلا از حرکات ظاهری گرفته تا ابعاد معنوی همچون توکل به خدا و دیگر مسائل مانند ما رفتار می‌کنند. شناخت و نوع نگاه به زندگی از یک سو و واقع‌نگری نسبت به زندگی را اگر بتوان به کودک منتقل کرد، او از زندگی ما یک شناخت واقعی پیدا خواهد کرد. اما اگر برای کودک تصویر شود که زندگی، سراسر رفاه و لذت است در مقابل کم‌ترین سختی، عدم رفاه و محدودیتی، احساس رنج فراوان و عدم زندگی خواهد کرد.
وی افزود: وقتی گفت‌وگوهایی با نوجوانانی که به سمت خودکشی رفته‌اند، صورت گرفت، داده‌ها و خروجی این گفت‌وگوها، نشان داد که این افراد، قبل از افسردگی و ناامیدی مدعی بودند که به آنچه می‌خواستند، نرسیده‌اند. در حالی که اساسا، بنا بر این نیست که ما به هرچه میل داریم در نهایت دست پیدا کنیم.
این روان‌درمانگر در ادامه، اضافه کرد: در تعریف از زندگی به یک گزاره مهم می‌رسیم. گزاره‌ای که عنوان می‌کند؛ من زندگی می‌کنم تا بتوانم رشد و تکامل یافته و لذت ببرم، اما در مواقعی، موانعی وجود دارد که شاید حصول به این لذت را با وقفه همراه کند. امری که باید در نهایت در ذهن کودک به یک باور تبدیل کنیم تا نسبت به وجود موانعی در طول مسیر زندگی خود، آگاه بوده و از آن یک بحران در ذهن خود ایجاد نکند.
پورحسین، تصریح کرد: اگر کودکان در ذهن خود به آن شناخت لازم از زندگی دست پیدا کنند حتی اگر در مقابل تندبادها کمی متمایل شوند، اما شکست نخواهند خورد. اگر یک کهکشان راه شیری را در نظر بگیریم، وجود یا عدم وجود ما در آن و حیات آن، تاثیری نخواهد داشت. اما باید در نظر داشت که همین من که در این کهکشان هیچ ذره خاصی محسوب نمی‌شوم، می‌توانم آن را به تسخیر خود در بیاورم.
این مدرس دانشگاه، ادامه داد: این تناقض و دوگانگی، باور به هیچ بودن و باور به زندگی به معنایی همان معنویت در آموزه‌های قرآنی است. اینکه به باوری برسیم که بدانیم از سویی هیچ هستیم و از سوی دیگر می‌توانیم عالم را به تسخیر خود دربیاوریم. امری که در نهایت برای کودکان نیز قابل انتقال و فهم‌پذیری خواهد بود. به عنوان نمونه، می‌توان با بهره‌گیری از عناصر تصویری و کلیپ‌هایی به تشریح و تبیین آن برای کودک و نوجوان پرداخت.
کانون، رتبه یک کارشناسی شناخت کودک و نوجوان
وی در ادامه نیز، گفت: دوستان کانونی نیز می‌توانند با استفاده از تخصص خود در فیلم، انیمیشن، طراحی‌های حجمی و تجسمی و دیگر حوزه‌ها به راحتی هیچ بودن انسان در مقابل ساحت عالم و از سوی دیگر، قدرت انسان را در ذهن کودکان و نوجوانان به تصویر بکشند.
پورحسین در ادامه با اشاره به ظرفیت‌های بزرگ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در عرصه‌های مختلف و لزوم بازآفرینی برخی از فعالیت‌های مرسوم در گذشته، یادآور شد: کانون از توانمندی‌های بزرگی در حوزه کودک و نوجوان برخوردار بوده و با ظرفیت‌های لجستیک و نیروی زبده انسانی می‌تواند توانایی گذشته خود را باز بیابد. به شخصه همیشه بر این باورم که رتبه یک کارشناسی شناخت کودک و نوجوان به کانون تعلق داشته و دارد و نباید از این ظرفیت غافل شد.
این مدرس دانشگاه، همچنین بیان داشت: عشق و مسئولیت در تربیت کودک به عنوان دو روی سکه تعریف شده و باید در کنار عشق ورزیدن به کودک، نسبت به تعهد داشتن و احساس مسئولیت نیز، توجه جدی داشته باشیم. عشق بدون مسئولیت، کودک را نازپرورده و لوس بار می‌آورد و مسئولیت یک سویه نیز می‌تواند به خشن بار آمدن کودک منجر شود. نباید به این نوع از شیوه تربیت به مثابه آن دوگانه که در ابتدای بحث مورد اشاره قرار گرفت، نگاه کنیم.
وی در پایان نیز، تاکید داشت: اگر این دوگانه‌ها را به‌ویژه در حوزه نمایش به تصویر بکشیم، می‌تواند نقش مهمی در حوزه کودک و معنویت مربوط به تربیت آن ایفا کند.
