به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون،‌ صالحی در حاشیه‌ی بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی درباره‌ی فعالیت‌اش در این حوزه گفت: هشت سال است که قصه‌گو هستم و قصه‌گویی می‌کنم. اصل کار من نمایش است و به جز کانون و قصه‌گویی برای اعضای کانون، به‌طور ویژه در مدارس هم قصه‌گویی انجام می‌دهم.

او درباره‌ی این‌که چه روش‌هایی در قصه‌گویی برای بچه‌های امروز می‌تواند جذاب‌تر باشد و آن‌ها را به قصه علاقه‌مند کند، توضیح داد: در ادبیات بومی منطقه‌ی لرستان دو نوع قصه داریم یکی قصه‌های امروزی و یکی هم قصه‌های قدیمی و مربوط به گذشته است. اما امروزه بیشتر کودکان و نوجوانان با آن قصه‌های قدیمی ارتباطی که باید را برقرار نمی‌کنند.

این قصه‌گو تاکید کرد: روشی که من برای قصه‌گویی‌ انتخاب و استفاده کرده‌ام به کارگیری زبان بدن و بازی کردن با بچه‌ها است.

او با اشاره به این‌که در حال حاضر اغلب قصه‌گوها سعی می‌کنند قصه را از جنبه‌ی صرف سرگرم‌کننده بیرون بیاورند و قصه و قصه‌گویی را به سمتی ببرند که بچه‌ها بخواهند و بتوانند فکر کنند، اظهار داشت: شاید سال‌های گذشته همان قصه‌های قدیمی را با همان روش‌های قدیمی که پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها تعریف می‌کردند من هم با همان شیوه و حتی لباس‌ها اجرا می‌کردم. اما امسال بازی و جنبه‌ی سرگرم‌کننده بودن را وارد قصه کرده‌ام.

صالحی افزود: با این شیوه ارتباط خیلی بهتری با بچه‌ها ایجاد می‌شود و بالای 60 تا 70 درصد احساس می‌کنم در این شیوه موفق بوده‌ام و مطمئن هستم این کار را با همین روش ادامه می‌دهم.

او در پاسخ به این‌که با توجه به گنجینه‌ی غنی قصه‌ها در ادبیات فارسی آیا در نظر دارد از قصه‌های قدیمی برای قصه‌گویی‌هایش بهره بگیرد، توضیح داد: من منکر این مساله نیستم؛ چراکه تمام قصه‌های قدیمی ما سرشار از آموزه‌هایی چه از لحاظ اخلاقی و چه از لحاظ دینی است. همگی این قصه‌های قدیمی چنین ویژگی‌ها را دارا هستند. اما نوع روش و اجرا کردن قصه در حال حاضر متفاوت است.

این مربی فرهنگی کانون ادامه داد: کاری که انجام می‌دهم متفاوت کردن نوع اجرایم در قصه‌گویی است. می‌خواهم کاری کنم که اگر همین قصه‌های قدیمی را پدر و مادرهای ما پای کرسی برای‌مان تعریف می‌کردند با شیوه‌ی دیگری و جدیدتر اجرا کنم.

او درباره‌ی این‌که هنگام اجرای قصه برای بچه‌ها، چه انرژی از بازخورد آن‌ها دریافت می‌کند، توضیح داد: همیشه گفته‌ام از همان ابتدا که می‌گویم «یکی بود» اگر بچه‌ها نگویند «یکی نبود» کار من همان‌جا خراب شده است و همان‌جا باید کار قصه‌گویی را تمام کنم و بر ‌گردم.

صالحی افزود: بالای 70 درصد ارتباط برقرار کردن تماشاچی با قصه باعث موفق شدن کار من روی صحنه و سبب می‌شود کارم را ادامه بدهم. اگر این ارتباط برقرار نشود، در کارم شکست می‌خورم.

 این قصه‌گو امسال برای نخستین‌بار در بخش ملی و بین‌المللی شرکت می‌کند اما تجربه‌ی شرکت در بخش منطقه‌ای جشنواره قصه‌گویی را در گذشته دارد.

او گفت: برنامه‌های چنین جشنواره‌ای باید منظم‌تر باشد به‌ویژه به دلیل حضور مهمان خارجی و رصد برنامه‌ها از سوی آن‌ها این مساله خیلی مهم است؛ چراکه جشنواره از نظر شیوه‌ی اجرا و نوع برگزاری از سوی مهمان خارجی رصد می‌شود. اما به‌طور کلی کلیت اجرای چنین جشنواره‌ای خیلی خوب و ارزشمند است. امیدوارم سال‌های دیگر هم شاهد این موفقیت باشیم.

صالحی در پایان یادآور شد: 100درصد کانون در قصه‌گویی من نقش داشته است. به عبارت دیگر نقش اصلی و مستقیم را کانون ایجاد می‌کند. زمانی که طرح کانون- مدرسه شکل می‌گیرد، خیلی از این قصه‌ها را طرح می‌کنم یا زمانی‌که در مرکز هستم و اعضا حضور دارند آن‌جا قصه‌هایم را طراحی می‌کنم.

بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی با حضور 44 قصه‌گوی ایرانی و هشت قصه‌گوی خارجی در دو بخش ملی و بین‌الملل از 2 تا 5 بهمن 1396 در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حال برگزاری است.