به گزارش اداره روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، مهدیه مهدویان روان‌شناس و مشاور خانواده گفت: قصه‌گویی دقت و تمرکز بچههای ناشنوا و نابینا را، افزایش می‌دهد. مشروط بر آنکه قصهگو بداند چه قصه‌ای را، برای چه کسی و چگونه بگوید.
این روان‌شناس افزود: قصه باید متناسب با گروه سنی مخاطب گفته شود. قصه‌ها باید به شکل سریالی باشند و الزاماً پایان‌بندی خوشایندی را در ذهن مخاطب داشته باشند. چون نتیجه منفی قصه‌ها، ذهن بچهها را به هم می‌ریزد.
این مشاور خانواده با تاکید بر اینکه اشاره، تصویر و لب‌خوانی سه موضوع مهم در قصه‌گویی برای بچههای ناشنوا هستند تصریح کرد: قصه‌گویی باید الزاماً به سبک تعاملی انجام شود. در بین قصه‌ها به‌جاست از دانش‌آموزان کمک گرفته شود. برای این کار می‌توان از آن‌ها خواست تا ادامه داستان را حدس بزنند. باید از آن‌ها پرسید اگر شما جای قهرمان داستان بودید (مثلا خاله خرسه) چه کار می‌کردید؟ با این کار، بین داستان و زندگی بچهها ارتباط برقرار میشود.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: واژه‌ها در قصه‌گویی خیلی مهم هستند. قصه از مجموعه‌ای از واژه‌ها شکل می‌گیرد. گوش کردن قصه، دایره واژگان بچهها را افزایش می‌دهد. میشود برای کمک به بچه‌هایی که مشکل شنوایی دارند، کلمه‌های نامفهوم را، همراه با معادل آن‌ها در دل قصه گنجاند. مثلا به جای کلمه «مطلع شدی» این کلمه را با هم معنی آن یعنی «اطلاع پیدا کردی»؛ در دل داستان آورد.
مهدویان با تاکید بر اینکه یکی از نکته‌های بسیار مهم برای والدین، به‌ویژه والدین کودکان با نیازهای ویژه؛ قصه گفتن است؛ گفت: قصه گفتن سبب افزایش دقت بچهها میشود و به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند به حل مسائل خود بپردازند. در واقع قصه‌گویی دو مهارت «خوب گوش کردن» و «خوب سخن گفتن» را، در بچهها تقویت می‌کند. اگر این دو مهارت، در دوران پیش از دبستان در بچهها تقویت شوند؛ آن‌ها می‌توانند در ابتدای ورود به مدرسه راحت‌تر خواندن حروف قراردادی را یاد بگیرند و زودتر به نوشتن بپردازند.
این متخصص روان‌شناسی تصریح کرد: در کنار تقویت «خوب گوش کردن» و «خوب سخن گفتن»؛ قصه‌گویی باعث افزایش دقت، تمرکز، تقویت حس شنوایی، تصویرسازی ذهنی، سرعت در پاسخ‌گویی، تقویت حس دیداری، افزایش خلاقیت نیز میشود. البته لازم نیست برای قصه‌گویی الزاماً از روی کتابی خوانده شود. حتی یک تصویر سفید می‌تواند پلی بین قصهگو و شنونده قصه ایجاد کند؛ مشروط بر آنکه قصهگو ویژگی‌های قصهگو را، داشته باشد. یعنی الزاماً فردی باشد که به نظافت خود اهمیت می‌دهد و دیدن او، چهره زیبا را، در ذهن بچهها ایجاد کند. چون بچهها در درجه اول از طریق تصاویر جذب می‌شوند. همچنین باید سن قصهگو از بچهها بیشتر باشد.
مهدیه مهدویان در مورد قصه‌گویی برای بچههای با نیازهای ویژه گفت: قصه‌گویی مهارتی است که برخورداری از گنجینه لغت‌های غنی در آن حرف اول را می‌زند. معمولاً بچههای سالم به‌طور متوسط ۲۵۰۰ کلمه بلد هستند اما آنان که مشکلات شنوایی دارند، اغلب گنجینه لغت‌های کمتری را در اختیار دارند. این مشکل با بالا رفتن سن بچهها برطرف خواهد شد. به هر صورت بچهها باید برای آنکه بتوانند قصه بگویند معانی واژه‌ها را بدانند. در مورد کودکان نابینا و کم‌بینا این مشکل دیده نمی‌شود و بیشتر بچههای نابینا از دایره واژگان خوبی برخوردارند و به راحتی می‌توانند از پس قصه‌گویی بر بیایند.
بیست‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از ۲۷ تا ۳۰ آذر در یزد برگزار میشود.
