به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، جالما مادلار منس با بیان این مطلب افزود: سفر ما به آن‌جا به صورت تور بود و از جایی به جایی دیگر سفر می‌کردیم و قصه می‌گفتیم. اما حضور در این جشنواره به صورتی دیگر بود در نهایت از بودن روی صحنه لذت بردم و نتیجه همان چیزی بود که انتظار داشتم.
وی که موسس خانه قصه در فیلیپین است با بیان این‌که قصه‌گویی یک ضرورت است و نه فقط سرگرمی؛ گفت: ضرورت وجود قصه مثل ضرورت وجود اکسیژن است. هم‌چنان که بی اکسیژن زندگی ممکن نیست انسان بی قصه هم مرده است. اکسیژن خوب که باشد راحت نفس می‌کشیم و زندگی خوب پیش می‌رود. افراد وقتی قصه می‌شنوند بخش‌های آموزشی آن را گرفته، هم خود در زندگی‌ به کار می‌گیرند و هم به نسل‌های بعد انتقال می‌دهند.
جی منس که تجربه قصه‌گویی برای افراد ناشنوا را هم دارد ادامه داد: در طی سفرهایی که داشتم به این نتیجه رسیدم که قصه‌ها در سرتاسر دنیا شباهت‌های مضمونی انکارناپذیری دارند. طوری که بسیاری از آن‌ها را قبلا شنیده و حتی برخی را خودم گفته بودم. اما آن‌چه آن‌ها را از هم متفاوت می‌کند شیوه قصه‌گویی است. نوع گفتار و زبان بدن است که آن را متفاوت می‌کند. به همین دلیل است که وقتی یک قصه تکراری را از زبان قصه‌گویی دیگر می‌شنویم برایمان هم‌چنان تازه و جذاب است.
او در پایان با اظهار رضایت از حضورش در این جشنواره گفت: مردم ایران بسیار پرانرژی و زنده‌دل هستند و این احساس در طول مدت حضورم به من هم منتقل شد. این مردم بسیار صمیمی هستند و برای ارتباط گرفتن با آنها نیازی به دانستن زبان و استفاده از کلمه نیست.
هفدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی روز 30 بهمن در کرمانشاه به کار خود پایان می‌دهد.