به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، اونیا نکواوونیو قصه‌گوی کنیایی شرکت کننده در هفدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی معتقد است: فعالیت قصه‌گویی از آن جهت مهم است که در کنار سرگرم‌کننده بودن اهداف آموزشی نیز دربردارد.
نکواوونیو در حاشیه‌ی برگزاری این جشنواره در کرمانشاه با بیان این‌که زبان، فرهنگ و تاریخ هر ملت از طریق قصه‌ها انتقال داده می‌شود، گفت: مردم از این طریق می‌توانند با فرهنگ، تمدن و مردم کشورهای دیگر آشنا شوند.
این قصه‌گوی کنیایی بر این باور است: قصه‌ها مدل‌های خوبی از زندگی هستند و انسان‌ها در طول تاریخ همواره در زندگی‌شان از آن‌ها بهره برده‌اند و اکنون بایستی تلاش کنیم که این مدل‌ها را به نسل‌های بعد انتقال دهیم.
وی با بیان این‌که در جامعه‌ی مدرن امروزی قصه‌گویی اهمیت دو چندانی می‌یابد، تصریح کرد: وقتی افراد قصه‌ای را می‌شنوند که برایشان باورپذیر است و آن را می‌فهمند، به طور قطع از آن قصه‌ها در زندگی‌شان بهره خواهند برد.
نکواوونیو، قصه را هم‌چون یک کلاس درس و دانشگاه عنوان کرد و گفت: حتی اگر یک فرد بی‌سواد قصه‌ای را بشنود، می‌تواند از آن درس بگیرد و آن را الگوی رفتار خود قرار دهد.
این قصه‌گو که چندین سال است در عرصه‌ی قصه‌گویی و ئتاتر فعالیت دارد، می‌گوید: تئاتر‌های اجتماعی و قصه‌گویی در عین‌حال که با هم متفاوت هستند نقاط مشترک فراوانی دارند.
وی، تعاملی بودن را جنبه‌ی مشترک این دو فعالیت برشمرد و اظهار داشت: تعاملی بودن یعنی مرزی بین قصه‌گو با بازی‌گر و مخاطب وجود ندارد، ارتباط چهره به چهره است درحالی که در سینما درست عکس این قضیه مطرح است.
نکواوونیو با اشاره به این‌که، در قصه‌گویی یا تئاتر، اجرا کننده به دلیل ارتباط مستقیم با مخاطب خودش هم می‌تواند مخاطب باشد یادآور شد: در این‌گونه فعالیت‌هایی اجراکننده نمی‌داند قرار است چه اتفاقی بیافتد، مثلا ممکن است بیننده یا شنونده ناگهان چیزی بگوید و مجبور باشد در مقابل عمل او، عکس‌العمل مناسبی از خود بروز دهد.
وی اضافه کرد: در حالی‌که در برنامه‌های تلویزیونی ارتباط با مخاطب مجهول و غیرفعال است.
این قصه‌گوی کنیایی برپایی کارگاه‌ها و نشست‌های آموزشی در هفدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی را کار بسیار پسندیده‌ای برشمرد و تصریح کرد: قصه‌گویان در یک فضای علمی می‌آموزند چگونه با استفاده از شیوه‌های سنتی و جدید بهتر قصه‌گویی کنند و بر سطح آگاهی و دانش علمی آن‌ها افزوده می‌شود.
نکواوونیو گفت: در شرایط فعلی شیوه‌های قصه‌گویی بسیار متنوع است، برخی برای جذب مخاطب از آلات موسیقی بهره می‌برند، برخی از عروسک استفاده می‌کنند و برخی دیگر از حرکات بدن خود استفاده می‌کنند، اما همه‌ی این‌ها بستگی به خودِ قصه‌گو دارد اگر کارش را با عشق انجام دهد، می‌تواند به خوبی با مخاطبش ارتباط برقرار کند.
وی که از سال 1999 به صورت مستمر قصه‌گویی می‌کند درباره وضعیت قصه‌گویی در کشورش می‌گوید: در کنیا گاهی از سالن‌های تئاتر برای قصه‌گویی هم استفاده می‌شود و یک سازمان به نام زامالئو به صورت حرفه‌ای‌تر به فعالیت قصه‌گویی می‌پردازد و خودِ من هم از طریق همین موسسه به جشنواره ایران آمدم.
قصه‌گوی کنیایی حاضر در جشنواره هفدهم قصه‌گویی، این جشنواره را یکی از بهترین تجربه‌های زندگی‌اش عنوان کرد گفت: بسیار از این‌جا بودن لذت بردم، مردم ایران بسیار مهمان نواز و بی‌نظیر هستند، انرژی خوبی دارند و در کنار همه‌ی این‌ها، حرفه‌ای‌گری در اجرای این جشنواره بسیار حائز اهمیت است.
وی اضافه کرد: جشنواره این‌قدر تجربه خوبی بود که دوست دارم به محض برگشت به کنیا تجربیات حضورم در ایران را در اختیار همکارانم بگذارم.
نکواوونیو در پایان گفت: اگر بار دیگر به این جشنواره دعوت شوم، حتما خواهم آمد.
هفدهمین جشنواره بین‌المللی قصه گویی روز 30 بهمن در کرمانشاه به کار خود پایان می‌دهد.
